Laguna

[zatorzak1]

Z tych lasów bezkształtnych ogromne sitowie
Wylewa się moc co żyć daje chęć
Dopóki wiatr wieje to każdy to powie
Do życia masz siły i jesteś na pięć

 

I pływasz jak łódź w tym życia bezkresie
Radością, nadzieją gnasz ciągle w przód
Chcesz pomóc każdemu na całym świecie
Nie boisz się złego, nie boisz się kłód

 

Aż w życiu znajdujesz przepiękną lagunę
Co w oczy twe wepchnie miłość po ból
Rozjaśnia twe serce, roztacza tę łunę
Łącząc dwóch ludzi do jednej z ról

 

I razu pewnego ta piękna laguna
Nóż w ciebie wbija co szarpie twe ciało
Z uśmiechem na ustach, przepiękna jej mina
Powie: kochany, przecież nic się nie stało

 

Nie widzę swej winy dopowie laguna
Ty w oczach zaś widzisz już związku śmierć
Umierasz w jej rękach lecz kochasz ją dalej
Nieważne że z życia zrobiła ci śmieć

 

Mówiła laguna ja lubię się bawić
Uwielbiam też taniec, podróże chcę mieć
Zostawiasz wrak łodzi i idziesz się pławić
Do życia chcesz wrócić i coś z niego mieć
.
Andrzej Pawłowski, Warszawa 06.04.2022