Filip – wyznania kolorem

[Gość]

Cicho…słyszysz?
To pustka umiera
w pół-głosu ktoś łka
to tak jak drżące niebo
uwięzić w nieskończonym płaczu
ale nie łzach tylko nas samych
im głębiej tym więcej niczego

ciągle zbroję samotność w sen
- i końca nie ma
krzyczę do życia…obok siedzi ona (nie słyszy)
zamykam oczy potrzebuję więcej jej
by zamalować puste miejsca wokół siebie
marzenie jak niedokończony obraz
rozmazany kolorami, powoli wysycha

[Ania D.]

Podoba mi się.

[Daniel Piaszczyk]

To pustka umiera
w pół-głosu ktoś łka
to tak jak drżące niebo"

Autor Przenatchniony spisał wiersz..
Pozdrawiam

[Kasia Dobucka]

Jestem baardzo za. Klimacik i te porównania, zajefajniebombastycznie :))))))).

[Kasia Dobucka]

Nie mówcie że plagiat:((( (A mi się tak podobało)

[Gość]

Panie Danielu bardzo proszę o podanie wiersza i autora od którego rzekomo spisałem fragment....z przykrością pozdrawiam Filip

p.s mam nadzieje, że Pan to sprawdził zanim Pan mnie oskarżył....czysty przypadek żadnego spisywania piszę dużo i nie zdarzyło mi się coś podobnego!

[Daniel Piaszczyk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

???? ale nie bardzo rozumiem,,,ja Pana oskarżam o plagiat?
hmmm nic podobnego ...
aaaaaa
spisał w sensie napisał!!!
Pozdrawiam

[Gość]

:-) sorki

[Kasia Dobucka]

No i sprawa wyjaśniona. Pięęęknnniieeee!!!!
Wiersz trafił do ulubionych ;)