Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

pamięć


Rekomendowane odpowiedzi

moją pamięcią oczu
przymkniętych
widzę bzów ogrodzenie

moją pamięcią uszu
słyszę
szum rozmów
pod bzów rozkoszą

moja pamięcią serca
biję
strzeliście pagórek skupiony
na podziw świata

płynę pamięcią
myśli
do was
do majowych wieczorów
kiedy słowik
ciszę mieszał

na pamięci
słowa
lecę do ciebie
do modlitw zdziwionych
wypowiedzianych do połowy

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Krystyno. Pamięć twego wiersza odbieram bardziej jak wspomnienie - które jest "wytworem pamięci"- bardzo miłym :) jako refleksję nad wspomnieniem. Choć jednocześnie "pamięć" w tym wierszu jest dla mnie uosobieniem tworzenia poezji... to póki co wszystko z czym chcę się z Tobą podzielić. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @iwonaroma Pełna zgoda, a po dzisiejszym 6:0 i 6:2 jeszcze większa. Pozdrawiam. @Duilla Dobra riposta. jak z ostatniego wersu usuniesz "była" to liczba sylab zgodzi  się wersami 1i2. Pozdrawiam
    • @Somalija   Niczego nie udowadniam, tylko: poświęcam się dla nowego pokolenia - nie chcę, aby po mojej śmierci Polska miała wtórnych analfabetów, zresztą: sama pani widzi - jaka jest piękna polszczyzna, nomen omen: poprawnie mówimy - pani Nowakowa i panienka Nowakówna, otóż to: w staropolszczyźnie nie mówiło się pani starosta, tylko: pani starościna, podobnie jak pani wojewodzianka, gdyby nie Druga Wojna Światowa, to: nie byłoby pani minister, tylko: pani ministrowa, nie jak dziś: pani ministra, kończąc: w polszczyźnie zawsze były odmiany osobowe rodzaju żeńskiego i męskiego, niestety: komunistyczna nowomowa wszystko zniszczyła i teraz feministki de facto walczą o powrót do tradycji, chociaż temu zaprzeczają...   Łukasz Jasiński    @Somalija   Inwokacja z "Pana Tadeusza" jest retoryką i można przemawiać tym wierszem w Sejmie Litewskim: "Litwo, ojczyzno moja..."   Łukasz Jasiński 
    • @poezja.tanczy Dzięki za kolejny dwuwiersz. Pozdrawiam
    • @Łukasz Jasiński W zasadzie, to nie jest to samo...  co innego wiersz, a co innego wystąpienie z mównicy. Ale mimo wszystko dziękuję, że chce Pan mnie podciągnąć w pisaniu

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Somalija   Środki retoryczne i stylistyczne to w zasadzie to samo, retoryka to umiejętność wyrażania własnej elokwencji i erudycji w sposób artystyczny (poezja, film, proza, fotografia, muzyka i malarstwo, nie wspominając już o posłach z mównicy sejmowej - mówię, to znaczy: piszę - bez ironii), styl: wiadomo - styl to forma i treść, otóż to:   - na rogu Nowego Świata to błąd gramatyczny, poprawnie piszemy: na rogu Nowego Światu;   - Cód to błąd ortograficzny, poprawnie piszemy: cud;   - warszawska zmechanizowana brygada to błąd stylistyczny, poprawnie piszemy: warszawska brygada zmechanizowana - nie używamy obok siebie przymiotników i czasowników, podobnie: nie piszemy - się bawimy, tylko: bawimy się - na odwrót;   - nie piszemy: Ziemia jest płaska, tylko: Ziemia jest okrągła (niektórzy naukowcy twierdzą, iż Ziemia jest elipsą) - to błąd merytoryczny;   - pani Agnieszko , po prostu panią lubię - to błąd poligraficznych, poprawnie piszemy: pani Agnieszko, po prostu panią lubię;   - nie piszemy: Unia daje nam pieniądze - to błąd logiczny, poprawnie piszemy: Unia rządzi za nasze pieniądze;   - złoto to zło - złoto czytając od tyłu - to zło i jadłeś rosół z kur wielu - czytając na głos (brzmienie jest jednoznaczne) - to gra słów.   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...