Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nierzeczywista III


Rekomendowane odpowiedzi

Niedosłyszę, co do mnie mówisz, bowiem zagłusza cię szelest liści, ciepłego wiatru, odmętów

czasu…

 

Słoneczne prześwity na twojej twarzy,

na mojej…

 

… śpiew ptaków niesie się nieskończony…

 

Powiedz mi… tak wiem, milczysz…  Przepojone milczeniem twoje usta,

twoje dłonie

nieruchome, blade…

 

… jesteś,

nie

ma

ciebie…

 

… daleka, odległa… bliska…

 

I znowu dotykam twoich skroni, przedzierając się przez burzę rozwianych włosów…

Jesteś taka nierzeczywista, odrealniona, przejrzysta tym tchnieniem gorącego lata…

 

Obejmuję ciebie, przeszywając próżnię, obejmując drzewo, całując pachnącą żywicą korę…

 

Szepcze do mnie,

wywołuje moje imię…

 

Skąd

wie?

 

Jakim

cudem?

 

… wśród zgiełku owadów

roztrącających powietrze,

wśród wieloziela, wśród skwaru…

 

Przede mną cień rozbujanej gałązki zastyga…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-03-01)

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...