Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Styczniowy poranek

ewan_mcteagle
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

ewan_mcteagle

ewan_mcteagle

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

sto osiemdziesiąt stopni
pełnego widoku
godzina bez ciebie tutaj trwa wieczność

trzydzieści minut nocy
i jeszcze pięć na papierosa

w kwadrans zniknie
dwanaście galaktyk jedna za drugą

dziesięć minut później
wszystkie czarne dziury
zamkną się w sobie

w pięć minut policzę
przebarwienia na zębach
to trzy minuty
nim zdążę zaparzyć kawy

dwie minuty
poczekam i odsłonię żaluzję
by ujrzeć
zupełnie nowy skrawek nieba

jeden
styczniowy poranek

już go nie ma

51fu

51fu

Opublikowano
Opublikowano

To jest naprawdę bardzo dobre. Świetnie ująłeś nastrój oczekiwania/odliczania. Godziny i minuty wciągają jak czarne dziury. Cieszę się, że tu nie ma jednej płaszczyzny, i że pozostawiłeś odpowiednią ilość pola do czytelniczych manewrów. Odświętnie pozdrawiam.

Michał Ziemiak

Michał Ziemiak

Opublikowano
Opublikowano

Witam!
Co ja mogę powiedzieć - kolejny wiersz spod Twoejgo pióra, który bezsprzecznie przypada mi do gustu! Piękna wylicznaka...

"trzydzieści minut nocy
i jeszcze pięć na papierosa" - ulubiony fragment (jako również piszącego i, niestety, mocno palącego...)

POZDRAWIAM i życzę spokojnych, udanych Świat!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Razem

      Przez violetta · Opublikowano

      @Arsis ładne starocie:)
    • Migrena
      Człowiek

      Przez Migrena · Opublikowano

      @KOBIETA   dziękuję Dominiko :)   serdeczności :)    
    • viola arvensis
      Człowiek

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Migrena  Wiersz jest przemyślany, głęboki i dopracowany w kazdym calu.  Czlowiek pokazany jako istota z pozoru słaba i ułomna, a jednak wywyższona przez Stwórcę na wszystkie sposoby. Człowiek - istota zdezorientowana, bo zraniona miłością odwieczną/ idealną - bożą, której jeszcze w tym życiu doścignąć nie jest w stanie lecz w głębi Ją czuje, Jej szuka i Jej pragnie. Fragment o wolności- wspaniały. Czysta prawda ubrana w poezję- porusza każdą emocję. Gratuluję !      * jesli ten tekst nie porusza w kimś emocji, śmiem twierdzić,  że ten ktoś powinien poszukać zakalca w samym sobie.   Pozdro.  
    • Ewelina
      Na zawsze

      Przez Ewelina · Opublikowano

      @Tectosmith tak właśnie chciałam wyrazić tę trudność życia z podszeptami serca a z drugiej strony z nakazami rozsądku. Walka jednego z drugim może wyczerpać i bynajmniej nie jest to banalna sprawa. Starałam się w tym wierszu także nie być banalna. Nie wiem czy mi się udało, ale próbowałam:)  Dziękuję serdecznie i pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Migrena
      Człowiek

      Przez Migrena · Opublikowano

      @beta_b   zaintrygowała mnie Twoja odwaga, by pod wierszem metafizycznym prowadzić rozważania kulinarne o… drożdżówkach. to dość osobliwy kontrapunkt, ale rozumiem : każdy czyta tyle, ile sam w tekście potrafi zobaczyć.   nie wymagam więc więcej, niż Twoja percepcja jest w stanie unieść.   jeśli kiedyś zechcesz wejść poziom wyżej  z przyjemnością wyjaśnię sensy, które umknęły. na razie jednak gratuluję konsekwencji. niewielu potrafi tak pewnie dreptać po powierzchni, mając ocean tuż pod stopami.     @huzarc   dzięki wielkie.   komentarz tradycyjnie głęboki.        

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...