Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kto mi w końcu prawdę powie

kto był z moją żoną w zmowie

proszę podać też przyczynę

bo niebawem jak przypłynę

 

własnym jachtem rzeką Odrą

by wiązankę kupię modrą

zamówioną w tej kwiaciarni

obok znanej pierogarni.

 

Miała to być niespodzianka

a przepiękna ta wiązanka

zaskoczeniem wraz z brylantem

który przy niej drobnym fantem

 

byłby gdyby ktoś życzliwy

nie lał w ogień mi oliwy

- tajemnica ujawniona

niespodzianki nie ma żona.

 

Bukiet kwiatów z brylancikiem

ja zaś tym nieudacznikiem,

który choć nie z własnej winy

jednak w żony imieniny

 

nie wprowadził zaskoczenia

a to przecież nastrój zmienia

wniosek i na przyszłość rada

- nie wierz, że ktoś nie wygada.

 

Opublikowano

@Marek.zak1

Są rozboje i przewałki

i sekrety i przechwałki

no, bo ciężko jest czasami

trzymać język za zębami.

 

          Jacht i brylant jest i owszem

          choć nie mój, lecz moim celem

          będę miał to, bo zamierzam

          stać się prawnym właścicielem.

 

Pozdrawiam :)))

HJ

Opublikowano

@Sennek

Przeszkód żadnych tu nie widzę

adres znajdziesz w Internecie

trochę trudu, cierpliwości

to się może dokopiecie

 

w pojedynkę nie da rady

ryzykowna eskapada

bez ochrony nie da rady

na szczęśliwców się napada

 

gdyby, co pomocą służę

u mnie w szopce jest motyka

bo na księżyc z tym narzędzie

z domu nikt się nie wymyka.

 

Pozdrawiam :)))

HJ

@dot.

W swoich planach mam "Chopina"

byłem kiedyś na pokładzie

robiąc wywiad z kapitanem

a więc jacht mam na rozkładzie.

 

Pozdrawiam :)))

HJ

Opublikowano

@Henryk_Jakowiec

co ja słyszę co się dzieje

Henryk jacht nowy kupuje

to ja może się też  wproszę

i na lłajbie zaszaleje 

 

poznam w końcu Cię Henryku

piękną żonę oraz dziatki 

jak daleko chcecie płynąc 

już pakuje swe manatki 

 

śniły mi sie Karaiby

Filipiny  Bora bora

czy chcielibyście 

mnie zabrać

 

mieć na statku 

mnie potwora?

 

 

 

 

 

Opublikowano (edytowane)

@Antosiek Szyszka

Jacht już został zakupiony

choć nie nowy, używany

a dziewiczym moim rejsem

będzie podróż po banany.

 

Z małpą nie mam nic wspólnego

ale wspólnik mi się przyda

aby się wdrapywał po nie

tam gdzie już nie sięgnie dzida.

 

Potem, jeśli starczy grosza

miły wypad do Tobago

nie wiem czy to aktualne

że tam baby chodzą nago.

 

O zapłacie niema mowy

bo za rejs nic nie pobieram

ale pośpiesz, że się jungu

jutro w ten rejs się wybieram.

 

Pozdrawiam ;)))

Edytowane przez Henryk_Jakowiec (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN   FaLcorN …:) wiem, wiem;) mam taki wrodzony …talent ;)    lubię Ciebie:) !!!       
    • @KOBIETA Na Wenus? To nawet lepiej. Większa odległość to mniejsza pokusa, którą roztaczasz.
    • Pozostawiłam na chwilę własne myśli, stawiając przy taksówce od strony bagażnika walizki i informując chowającego je kierowcę, na którą ulicę zamiawiam kurs. Gdy wsiadłam i zamknęłam za sobą drzwi, zdecydowałam się do nich wrócić. A tym samym do naszej rozmowy.     - Jak to, co masz ze mną zrobić? - popatrzyłam na niego zaniepokojona. Do treści pytania, będącego w oczywisty sposób uzewnętrznieniem wątpliwości, doszedł jeszcze podkreślający je ton. Pierwsze pytanie wypowiedziałam zwykłym tempem. Drugie już znacznie szybciej - jak zwykle wtedy, kiedy coś mnie rozemocjonowało. - Chyba nie rozważasz odejścia ode mnie? Nie! No coś ty! Powiedz, że nie! - moje spojrzenie stało się o wiele bardziej niespokojne, podążając za zawartą w wypowiadanych słowach emocją.     - Nie! - powtórzyłam, ściskając mu dłonie. - Ty nie mógłbyś, prawda?! Nie po tych wszystkich twoich deklaracjach i zapewnieniach! Powiedz, że... - zgubiłam się na chwilę wśród swoich myśloemocji, przestając nadążać za słowami - że nie powiedziałeś tego i że ja tego nie usłyszałam - pokonałam na moment swoje zdenerwowanie.     - Prawda jest taka, że rozważyłem - odpowiedział wolno na moje pytanie. - Rozważyłem, ponieważ twoje postępowanie pokazuje, że nie jesteś gotowa na ten związek. Unikasz rozmów o istotnych kwestiach, zapowiadając "pogadamy", ale nie wracasz do nich. Ta sytuacja z koleżanką - wiesz, o której mówię. Test, co zdecyduję i jak się zachowam, dobitnie wskazał na twój brak zaufania pomimo, że o nim zapewniasz. Wreszcie ten wyjazd. Wiesz, że jego uzasadnienie stanowi sprzeczność z twoją obietnicą, że nie planujesz zniknąć? Robisz dokładnie to: zaplanowałaś zniknąć na półtora tygodnia. Skoro tak szanujesz swoje słowa, jak mam być pewien, że za jakiś czas nie znikniesz na miesiąc uzasadniając to potrzebą wakacyjnego wyjazdu?     Nie wiedziałam, co mu wtedy odpowiedzieć. Zrobiło mi głupio przed nim i przed sobą do tego stopnia, że mojemu umysłowi zabrakło słów.     - Słuchaj... muszę iść... - tylko tyle zdołałam wykrztusić.     Tak samo jak w tamtej chwili, poczułam spływające po twarzy łzy. Na szczęście wewnątrz taksówki było ciemno. Kierowca zwolnił, skręciwszy z głównej ulicy i wjeżdżając osiedlową drogą pomiędzy budynki, wreszcie zatrzymując samochód pod znajomo wyglądającym domem. Na szczęście dla siebie zdążyłam szybko otrzeć policzki.    - Jesteśmy na miejscu, proszę pani - oznajmił. - Pięćdziesiąt dwa złote. Będzie gotówką czy kartą?    - Gotówką - odparłam szybko, zaklinając go myślami, aby nie zapalał światła.                     *     *     *      Wszedłszy do domu i zmusiwszy się do jak najbardziej uczciwie i szczerze wyglądającego przywitania z mamą, posiedziałam z nią około godziny. Po czym oznajmiłam, że pójdę już się położyć.    - Tak szybko? Ledwie przyjechałaś... - mama była naprawdę zawiedziona.    - Muszę, mamo. Ja... Przepraszam - objęłam ją i przytuliłam. - Dobranoc.    Idąc po schodach, prowadzących na piętro i zaraz potem do swojej sypialni, wróciłam myślami do niego. Do nas i naszej skomplikowanej sytuacji.    - Czemu znowu to ja wszystko psuję?! - zezłościłam się na siebie. - I czemu on jest uczciwy, solidny i przejrzysty?! Musi taki być? I tak się starać, do cholery?! - zaklęłam. - Gdyby chociaż raz mnie okłamał albo zrobił coś nie fair, byłoby mi łatwiej go zostawić! Uznać, że nie jest dla mnie dość dobry! A tak tylko szarpię się pomiędzy miłością doń a obawami przede wspólną przyszłością! Pomiędzy tym, co czuję a tym, czego chcę!     Rozpłakałam się ze złości na siebie, na niego, na swoje uczucia i na swoje lęki.     - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały...       Rzeszów, 27. Grudnia 2025 
    • @Leszczym ostatnio słyszałem tezę że ciężko jest być facetem i nie nosić masek co zdaje się potwierdzać Twój wiersz. Ja robiłem to zawsze instynktownie(co nie zawsze było słuszne) jak w jednym z pierwszych moich tekstów    
    • @Krzysic4 czarno bialym fajne:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...