Taki piękny świat, taki brzydki

[Czarek Płatak]

Taki piękny świat, taki brzydki 

 

Film który dziś obejrzałem, zmusił mnie do przemyśleń 
(tylko filmy skłaniające do refleksji są czegoś warte). 
Na ekranie grupa niemieckich żołnierzy rozstrzeliwała dezerterów. 
Moje serce było po stronie bezbronnych, 
kopiących rowy na własny grób ofiar. 
Dezerterzy nie zasługują na trumnę. 

 

Część skazańców została zabita przy świetle dnia, 
o rozświergotanym poranku, kiedy jeszcze niemal 
poziome promienie słońca próbują przebić
się spomiędzy liści; wychylając nieśmiało 
zza załomów obozowych budynków, cienką 
łuną aureoli opisują kalenice dachów. 
Podmuch porusza płaszczem sztywnego jak krucyfiks oficera, 
ziemia chwyta pierwszy rześki od rosy i chłodu oddech. 
Taki piękny świat, taki brzydki. 

 

Część została zabita w pełnym słońcu:
stoją czekając na nieuniknione. Skronie
roziskrzone od potu. Dzień jest widocznie 
upalny. Wczesnopopołudniowa martwota.
Powietrze jak galareta, liść nie drży, ani źdźbło 
trawy, ptak nie kwili, niebo błękitne
błękitem Niepokalanym. Jakaś mucha —
tłusty piruet nad zmrożonymi oczekiwaniem. 
I nagle, w tej martwocie, jakże ironicznie żywy 
huk wystrzałów karabinów i serii z automatów. 
Taki piękny świat, taki brzydki. 

 

Ostatnią grupę rozstrzelali o zmierzchu 
Pomyślałem, że gdybym miał jakikolwiek wybór,
byłoby lżej umierać w nocy, kiedy ani 
śpiewu ptaków, gry słońca, oddechu ziemi. 
Tylko noc zakrywająca wszystko czernią, 
mrugająca miriadami oczu Kosmosu, 
otulająca całunem pluton z wycelowaną bronią, 
kroplę łzy na policzku jednego z żołnierzy, 
skazańców stojących po pas we własnym grobie,

taki piękny świat, taki brzydki. 

 

Edytowane 22 Stycznia 2022 przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Jako człowiek zgadzam się z Tobą i rozumiem ból i rozpacz, ale jako członek narodu dotkniętego agresją z zachodu i wschodu myślę w ówcześni rodacy cieszyli się z każdego zabitego żołnierza obu okupantów, czy z własnej ręki, czy z każdej innej bez różnicy.  Pozdrawiam

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Obyśmy nigdy nie znaleźli się w sytuacji, w której cieszyć nas będzie śmierć innego człowieka. 

[Marek.zak1]

@Czarek Płatak Oby Czarku, bo ludzie są do siebie podobni i tylko wciągnięci w machinę zbrodni przez politycznych zbrodniarzy, chcąc nie chcąc biorą w niej udział. Jak wiesz, jestem autorem Szczęśliwego w III Rzeszy i zmierzyłem się z tym tematem.  Pozdrawiam. 

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiem, choć nie miałem okazji poznać, ale że temat jest dla mnie zajmujący możliwe odrobię tę zaległość. 

Masz rację, ludzie, niezależnie chyba od nacji przy spełnieniu odpowiednich warunków bardzo szybko potrafią przeistoczyć się w bestie. 

A dezerterów z armii strony agresywnej zawsze będę popierać o szanować. 

[Marek.zak1]

@Czarek Płatak Ja również, z tym że ich liczba rosła wraz ze zbliżaniem się do klęski, a dotyczy to niemal wszystkich wojen. Jak chcesz podaj mi na priv adres mailowy i Ci wyślę PDF, bo książka jest niedostępna. M

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zrobione. 

Racją jest, że ta liczba rosła wprost proporcjonalnie do upadku Rzeszy, a wtedy o dezercji decydowało tchórzostwo raczej niźli niechęć do wojny i zabijania. Tego tematu wierszem nieporuszam skupiając uwagę na czymś innym. To temat osobny, inny utwór. 

Cieszę się, że zwróciłaś uwagę na te powtórzenia. Prostota tutaj zamierzona, bo temat sam w sobie ciężki wystarczająco. 

Tak, wymaga odwagi rzucić karabin o podłożyć szyję pod ostrze kata, odwagi której nie próbuję nawet pojąć. Mam też nadzieję nigdy nie musieć. 

Serdeczności 

[Marek.zak1]

@Czarek Płatak Tak, bo na początku w '41 to Sowieci się poddawali całymi jednostkami. Jeszcze później cała armia Własowa. 

Pozdrawiam

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dokładnie. Wg różnych źródeł z Wehrmachtu zdezerterowało do '44 roku około 100tyś ludzi. Nie należy zapominać również o Polakach zmuszanych do zasilania jego szeregów. I wracamy do poruszonej przez Ciebie radości ze śmierci żołnierzy noszących niemieckie mundury. W tym wypadku dezerterów. Problem jak wiesz jest złożony. 

[Marek.zak1]

@Czarek Płatak Wiem Czarku, też wiem, że w Wehrmachcie było więcej Polaków niż w armiach koalicji, a cała rodzina dezertera była karana za zdradę, w ZSRR zresztą też, tak więc chwała za podjęcie tego tematu. Pozdrawiam

[iwonaroma]

Łatwiej odchodzić nocą (tak myślę), bez ładnych bodźców, które przyciągają nas i utrudniają rozstanie. 

Co do wojennych tematów, to wszyscy są poszkodowani, z obu stron. Pozornie wygrani też są przegrani, to tylko kwestia czasu, by się o tym przekonali.

Fajny zapis, taki reporterski trochę. Obudził mi w wyobraźni film Wajdy. 

[GrumpyElf]

@Czarek Płatak Tak sobie myślę, że żadna chwila nie jest dobra na umieranie, jednak w taką głuchą noc czułabym się bardziej samotna, opuszczona. W promieniach słońca, z możliwością spojrzenia w jasne niebo, jakoś więcej wdzięczności za życie mogłabym poczuć. Ale to dość niewygodne dywagacje. Napisałeś ten wiersz niezwykle sugestywnie. 

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Masz rację - na wojnie wszyscy są poszkodowani. Aż dziwi, że ta korona stworzenia, mądra taka i dumna przez tyle lat historii cywilizacji się tego nie nauczyła. 

Najbardziej chyba lubię takie dywagacje. Z wygodnych wieje mi nudą ;) 

 

[Czarek Płatak]

@Lidia Maria Concertina

@Michał_78

Dziękuję 

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oczywiście,choć zdarza się być życiem zmęczonym, a wtedy to może być ukojenie. Jednak nie w wypadku rozważań zawartych w wierszu. Tutaj nie ma wyboru. Jedynie różne pory dnia i noc, którą wybrałby na odejście podmiot, gdyby oczywiście miał taki hipotetyczny wybór. 

Dzięki :)