Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

W Twoim cieniu.


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Nie wątpię, że pisząc ten wiersz odczuwałaś silne emocje (inaczej by nie powstał) ale forma, w jaką je przelałaś jest uporządkowana i spokojna.

Sama napisałam niedawno wiersz o podobnej tematyce - i tam rzeczywiście daleko mi było do pokory. Nie opublikuję go jednak i mam zamiar usunąć całkowicie.

 

Pozdrawiam

 

 

Zrównoważona postawa wobec niezagojonej rany - właśnie to pociąga mnie w tym utworze,

 

Pozdrawiam :)

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@WarszawiAnka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak masz rację. Pisałam go na jednym wdechu, bo miałam bardzo dużo emocji. 

I dobrze ze wyszedl wyważony, bo pewnie nie umieściłabym go tutaj. I tak wyszło  dosyć osobiście ,starałam się zachować granice. 

Napisałaś coś podobnego ale w mocniejszym tonie. I już wiem że Twój utwór powstał z głębi. I jest niesamowity. 

Wiem również że nie zawsze jesteśmy gotowi lub poprostu nie mamy ochoty na upublicznianie trudnych emocji. 

Dziękuję że w ogóle o tym piszesz. 

Pisząc takie teksty wyrzucamy ten brud który nam nieodpowiada. Ból, bunt....

Chyba jesteśmy wtedy najbardziej autentyczni.  A nie zawsze chcemy aby świat nas w takim wydaniu zobaczył.

Być może wychodzi gorycz, słabość która lepiej aby pozostała w zaciszu naszego wewnętrznego kąta.

Rozumiem...

Doskonale.

Pozdrawiam:) 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • dlaczego wiatru nie widać czemu słyszymy echo   dlaczego boimy się śmierci czemu nie widzimy Boga   dlaczego słońce nie gaśnie czemu rzeka nie płynie w tył   dlaczego wymyślono zdrady czemu służą złość i łzy   dlaczego człowiek jest mądry czemu czasem głupieje   dlaczego żółw tak długo żyje czemu nie żyjemy tyle my   dlaczego podczas śmiechu po twarzy płynną łzy   dlaczego nie wszyscy umieją rozumieć wiersze   to nie są dziecinne pytania błądzimy w nich także my  
    • Proszę czytać od tyłu - tam...   Łukasz Jasiński 
    • @Katie   Powtarzam: to nie jest wiersz, tylko: proza i do tego pełna błędów interpunkcyjnych i poligraficznych - u mnie pani znajdzie zwykłe rymowanki, poezję klasyczną, wiersze białe i prozę poetycką, nie wspominając już o opowiadaniach, nowelach, esejach, recenzjach i artystycznych fotografiach.             Dwa nastroje przenikają w sobie ból i miłość, radość i strach, braknie mi już nadziei na lepszy czas.              Ból mnie rozbiera, strach przenika, a radość ze mną tańczy. Boję się przyznać, że te nastroje są jedynie w mojej głowie - rozrzucają mnie na kawałki i nie pozwalają mi utrzymać harmonii.           Z boku na bok rzucam własne ciało, wewnątrz mam huragan, wrzeszczę - drę się wniebogłosy - myśląc czy nadszedł już ten czas? Wzrasta we mnie strach, a także: uczucie odetchnięcia, marzę, aby rozpłynąć niczym mgła - zniknąć...            Nie odejdę, wrócę w harmonii, wrócę jeszcze lepsza, silniejsza, lekka niczym ptak, wrócę piękna jak zachód słońca - niezapomniana jak wspólnie spędzony czas.            Niestety, nie ujrzysz mnie, nie dotkniesz i nie usłyszysz, możesz jedynie rozpłynąć się ze mną - zniknąć jak dziecięce szczęście i już nie będzie zagrażać nam ból i strach.              Będziemy tylko my, zachód słońca i przyjemny, chłodny - wiatr...   Tak powinno być...   Łukasz Jasiński 
    • Tematyka nietuzinkowa, dobrze napisane. Gratuluję. Pozdrawiam.
    • @Konrad Koper ...dziękuję. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...