Abecadło

[Quidem.art]

Pierwszy krok i od razu śmiech. 

Koszulki nie mogłaś zdjąć. 

Za dużo chętnych rąk… 

To nie był grzech. 

 

Drugi prowadzi do studni. 

Opowieści w mroku. 

Podwójne łzy na oku. 

Świat echem wtedy dudnił. 

 

Dni, jak litery w alfabecie. 

W każdym następny się rodził. 

Nie było czym się już grodzić. 

We wspólnej spaliśmy sieci. 

 

Nie o to chodzi, że tęsknię… 

Tak tęskni żołnierz do swojej krwi, 

Kiedy go żegna w ostatniej z chwil. 

Życie po prostu przestało być piękne. 

 

Już tego świata nie trawię. 

Patrzę na Ciebie przez szkło. 

Dotykam Twoją dłoń, 

A pamięć przeklinam i błogosławię. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[A-typowa-b]

@Quidem.art ten mnie ujął. Fajny wiersz. Pozdrawiam