rozbierz moją duszę

[Koziorowska]

obudziłam się

w niewłaściwym miejscu

obudziłam we śnie

który już do mnie nie należy

 

za ciasno

jest na tym świecie

dla nas obojga

za ciasno w tej podłej krainie łez

 

dlatego też proszę

rozbierz moją duszę z ciała

pozbaw resztki wstydu

każ pić własną zimną krew

 

wciąż odwracasz twarz

gdy twój brat umiera

zachłysnąwszy się

swoim własnym krzykiem

gdy ciało twojej siostry gnije

oblepione ciernistym mrokiem

 

wierzę że nadejdzie pora

na takie czasy kiedy człowiek

odbierze sobie

człowieczeństwo

[Somalija]

@Koziorowska Oj, o człowieczeństwo bardzo trudno... 

[Father Punguenty]

@Koziorowska

Siła rozkazu odpowiedź wymusza,

Że po rozbiorze zostanie półdusza.

W każdej zagnieździ się półpotrzeba,

Jedna do piekła, druga do nieba.

[Gość Franek K]

@Wiersze rymowane

 

No tak. Tutaj przekaz jest jasny. Czasem lepiej jest uprościć. Sam jestem zwolennikiem stylu, zwanego przeze mnie "prostykiem". Metafory są fajne, ale nie powinny przytłaczać przesłania, które czasem trudno czytelnikowi wyłuskać. To moja opinia.

 

A co odebrania sobie człowieczeństwa przez człowieka, to myślę, że to już dawno nastąpiło.