Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Grudniowe stokrotki


Gość Franek K

Rekomendowane odpowiedzi

 

Zakwitły kiedyś w grudniu stokrotki

Na szronem okrytej łące,

Chociaż to późna jesień, a wkrótce

Prawdziwej zimy początek.

 

Bardzo odważne są te słoneczka,

Bo któż by mrocznym śmiał grudniem,

Gdy świat zszarzały prószy się bielą,

Przystroić łąkę przecudnie?

 

Bądźmy im za to wdzięczni po stokroć,

Bo gdy tak kwitną na przekór,

Niosą nam przekaz jasny i prosty

- Nie bój się zimy człowieku!

 

Skąd w tych kwiatuszkach drobnych i kruchych

Jest tyle siły przebicia,

By wbrew okrutnym prawom natury

Rwać się z zapałem do życia?

 

Dają tym przykład ludziom wątpiącym,

Że wszystko może się zdarzyć,

Że zawsze trzeba, mimo trudności,

Przeć do spełnienia swych marzeń.

 

Nawet gdy aura jest nieprzyjazna,

To w sercu można mieć wiosnę,

Za to przesłanie niniejszym składam

Stokrotkom dzięki stokrotne.

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...