Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

jakiż tam z niego biedny wędrowiec
w żadnej bynajmniej nie był podróży
chyba że do drzwi naszych spod sklepu
gdzie się obficie wódką odurzył

i czymże nagle on tak strudzony
wszak go widziano już bladym świtem
jak ławki przestrzeń na płask wypełniał
pledem z kartonu po nos okryty

jak tu tradycji uczynić zadość
by człek w potrzebie za stołem naszym
zasiadł - gdy upiór ten obrzydliwy
śpiąc nam pod drzwiami ludzi odstrasza

 

 

Edytowane przez error_erros (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To, że alkohol rozpierdala życie, to już nawet nie jest główny problem tego wiersza, bo to są rzeczy oczywiste. Problemem jest słynna, legendarna polska gościnność, której wyraz podobno szczególnie powinniśmy dawać podczas Wigilii. Tymczasem, nawet jeśli już na stole zostanie przygotowane wolne miejsce, to tylko ku zaspokojeniu naszego poczucia spełnienia tradycji. Prawda jest taka, że prawie nikt nie przyjmie bezdomnego do stołu - i to jest w jakiś gorzki sposób zrozumiałe. Tylko zanim zaczniemy wycierać sobie gęby szlachetną tradycją, trzeba odpowiedzieć samym sobie, czy rzeczywiście bylibyśmy w stanie udźwignąć faktyczne jej zrealizowanie. Tymczasem, gdy przyjdzie co do czego, będziemy mieć tysiące naciąganych wymówek, by tego pukającego do drzwi człowieka sklasyfikować jako niegodnego naszego stołu. Bo nie jesteśmy gościnnym narodem - jesteśmy zawistni, uprzedzeni i małostkowi. Gadanie o tradycji tego nie zmieni.

Opublikowano

@error_erros Jedziesz po bandzie zgodnie z zasadą numer 1 Erystyki mistrza Schopenhauera, mówiącą, żeby doprowadzić tezę przeciwnika do ekstremum i zaatakować w tym punkcie.  Pijany, cuchnący menel śpiący w kartonach jest kimś takim, a posługiwanie się nim, żeby udowodnić, że jesteśmy bez serca bo go nie przyjmiemy, jest właśnie takim erystycznym zabiegiem. Zapewne widziałeś jadąc autobusem, że gdy takowy wchodzi, inni wysiadają, bo smród jest nieziemski, czy oni też są egoistyczni, czy raczej ten, który zmusza innych do wyjścia? Pozdrawiam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Owszem, masz rację - można tak to widzieć. Mnie jednak zależało na pokazaniu przykładu, który byłby jaskrawy, byłby pewnego rodzaju kodem i symbolem. Bo o ile dla "wujka" przy wigilijnym stole symbolem człowieka "drugiej kategorii" będzie ten, kto nie jest z nim po jednej linii względem poglądów politycznych, to dla standardowej "cioci" takim symbolem będzie właśnie bezdomny/pijak. Nie wysysam tych wniosków z palca - posiadam rodzinę ;>

 

To jest kwestia niezwykle ciekawa, ale chyba nierozstrzygalna w obiektywny sposób ;>

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mówisz tak, jakbyśmy przed pandemią przyjmowali pod dach wszystkich obcych z otwartymi ramionami :P

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i o to właśnie chodzi! O szczerość!

Jak już wyżej napisałem - posiadam rodzinę, z którą przebywam przy wigilijnym stole. Więc tak - wiem, o czym piszę.

Przynajmniej słowa ładne - dobre i to. Dziękuję za wnikliwą recenzję.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wyjątki jakieś są zawsze, tylko jakoś nie mam szczęścia ich dostrzec :P

Na płask - znaczy po prostu płasko. Lubię tę formę, w moich stronach często słyszę ją u starszych ludzi.

I dziękuję za wskazanie błędu. Nie wiem, jakim cudem go nie zauważyłem ;/

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kurde, nie psuj mi dramatyzmu xD

Niestety. A ponoć to święto miłosierdzia.

Dzięki za odwiedziny!

Opublikowano (edytowane)

Pisał tu już kiedyś o tym niejaki Krakelura (o ile dobrze pamiętam). Zdobył się na wyniesienie takiemu typowi jedzenia na klatkę schodową, mając tylko jedna prośbę, by nie narobił syfu. I co? Musiał sprzątać rozdeptane pierogi po całej klatce. Gościnność to jedno, a wdzięczność i jej docenienie to drugie. Jak ktoś kiedyś tak zrobi, to zmysł gościnności się wyostrza.

 

A tak z innej beczki, to napisałem kiedyś przeróbkę tego tekstu pt. "Na Kryśce mój skończył się świat" :)

 

P.S.

 

Miłosierdzie, czyli rozsierdzenie kogoś aż miło ;)

 

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak w istocie bywa, że wyciągnąwszy do kogoś rękę, musimy ją potem wycierać z gówna. I w obliczu takich sytuacji obawy przed jej wyciąganiem są jak najbardziej zrozumiałe. Tylko, do jasnej cholery, po co fałszywie chełpić się gościnnością, dobrym sercem itd., skoro nawet sami siebie nie podejrzewamy o wprowadzenie tego w życie, gdy nadarzy się ku temu sposobność? To słynne wolne miejsce przy stole na wigilii Polaków wygląda coraz bardziej groteskowo. Tym bardziej w obliczu faktu, że pod drzwiami zwanymi granicą państwa ciągle stoją nam jacyś uchodźcy.

 

Genialne xD Żałuję, że sam tego nie wymyśliłem, byłby z tego fajny wierszyk ;D

Opublikowano

Bynajmniej -

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak zwykle opis, który od razu rysuje obraz w mojej wyobraźni.

Mimo wszystko, szkoda, że pierwsze skojarzenie z pustym miejscem przy stole i wędrowcem to menel osiedlowy. Ech, jakie czasy, taki wędrowiec...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • zanim odejdziesz uśmiechnij się ręką pomachaj żeby upiększyć to co w tej chwili psujesz   dopiero wówczas obróć się i idź idź do diabła próbując zamazać łzami własny wstyd   a nie zachowuj się jak tchórz któremu zabrakło odwagi na zwykły ludzki gest 
    • @Migrena bardzo romantycznie i zmysłowo. Miłość o jakiej można a nawet trzeba marzyć :) Fajnie, że znalazła swoje miejsce w Twoim utworze.  Powinnam przestać czytać takie wiersze w pracy , bo zaczynam lewitować.... ;)  @violetta pięknie napisałaś o Bogu  :)   Tutaj jednak :

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      jest jedno małe, niepozorne a jakże ważne słowo "jakby" - a to zmienia postać rzeczy. To swoista przenośnia, którą trzeba zrozumieć.     
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Są rachunki krzywd,  które nigdy nie będą wyrównane.   Są zdarzenia i ich tragiczne następstwa, których umysł ludzki i sumienie  jeśli je jeszcze ludzie posiadają,  wybaczyć nie są w stanie.   Są bestie tak zajadle  nienawidzące i gorejące zemstą,  że nawet po śmierci będą w stanie kąsać dusze swych oprawców,  kryjąc swe zwyrodnienie,  za potulnymi wyrazami skruchy i pojednania.   Bo nawet bestii należy się słowo i krótka   "Mowa końcowa”   Pomyślałem że napiszę,  choć z pewnością jestem dla Ciebie  już tylko ciężarem na sercu.  Pełnym pejoratywnych odczuć cieniem, odchodzącym z mokrych jeszcze  po nagłym przebudzeniu oczu. Potworem gorszym niż deliryczne wizje  z moich wierszy.     Jeśli to czytasz to znaczy że moja siostra, wypełniła moją ostatnią wolę  i wsunęła kopertę z listem do twojej skrzynki. Tak. Dobrze rozumiesz. Nie żyje.  Zapewne od kilku dni  spoczywam cicho pod ziemią.  Czy cię winię? Być może.     Lecz na pewno lepiej jest być martwym,  niż uciekać całe życie przed grozą własnych fantasmagorycznych myśli pełnych kruchej i zimnej rezygnacji  z owoców beztroskiej egzystencji  której jak sama wiesz  nie dane mi było zaznać ani dnia. Tak jak i w chwilach dojmującego odrzucenia i samotności.   Nie pozbyłem się tej bestii  ze swojego dwulicowego jestestwa.  Stałem się nią na dobrę,  gdy Ty bawiłaś się i uczyłaś w zamglonym  pełnym dżdżystego dymu Londynie. Nie mogłaś uchronić tego którego, bezstronnie i w pełni pokochałaś  Przed losem mu przesądzonym.   Wiesz? Jego grób leży niedaleko mojego. Jest piękny tak jak piękne było jego życie. O zgrozo!  Można by wręcz rzec, że pełen jest życia. O nim ludzie pamiętają nawet po śmierci. O mnie nawet ja chciałem zapomnieć  jeszcze za życia. Dziwi mnie tylko że tak długo go szukano i dopiero nocą późną  po trzech dniach od zabójstwa  odnaleziono ciało.   Zgotowaliście mi  prawdziwe tortury swoim związkiem. Jego też okrutnie torturowano. Jedna kobieta.  Dwóch samców walczących o jej względy. Dwa ruchy kosy. Rozstrzygające. Litościwej śmierci.   Wiesz nawet chciałem się przyznać. Lecz zwlekałem  aż nadeszła  pierwsza mroźna pełnia listopadowa. Przemieniła mnie w bestię na zawsze.  Stałem się wilkiem bez uczuć.  Nie martw się nie wyruszę już więcej na łowy. Moje serce kiedyś Cię kochało,  teraz gnije w moim wnętrzu plugawym przebite osinowym kołkiem.  Za życia pętał mnie  ograniczeń i upodleń łańcuch.  Po śmierci również mnie nim spętano.      Teraz mnie znienawidzisz jeszcze bardziej. Lecz moja śmierć  da ci choć częściowe ukojenie.  Śpij spokojnie od dziś Najdroższa. I wyrzuć  wraz z pierwszym marzeniem sennym. Imię prześladującego Cię aż do dziś.  Imię prawdziwej bestii.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...