Białe pieszczoty

[A-typowa-b]

Widzisz jak rozłożyłam suknię?

 

W przypływach i odpływach

faluje pod dyktando księżyca.

 

Przylgnie ostatnim

aktem do ziemi, chowając ledwo

widoczny horyzont.

 

Zapach siłą tańca

wzbudzony, porwie dziki

wiatr na twoje pustkowie.

Wyszeptany najczulszym

słowem, dotknie głębiej

niż wilgotny oddech.

 

Nastąpi kilka muśnięć,

białych pieszczot.

 

Nim dzień nadejdzie,

kolejne dźwięki mowy.

Wszystko zachowaj,

niczego nie wypuść

z dłoni.

 

autor wiersza:(a-b)

 

[Wędrowiec.1984]

Dokładnie, super.

 

Delikatne...

 

Subtelne i kobiece. 

Edytowane 13 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[tetu]

Bardzo ładny, kobiecy wiersz. Delikatna, nienachalna metaforyka, i klimat jaki lubię. Tytuł fajnie podkreśla taką naturalną niewinność, sterylność, wdzięk i lekkość tego utworu. Przeczytałam z przyjemnością. Pozdrawiam.

[Leszczym]

@A-typowa-b ładne, delikatne, zmysłowe i sprawnie napisane. Dobra poezja:))

[A-typowa-b]

@Stanisław @Wędrowiec.1984 @tetu @Leszczym  @Nomada @Zobie dzięki za odwiedziny i miłe komentarze.

 

[A-typowa-b]

@Andrzej_Wojnowski @Ikszudawd serdecznie wam dziękuję.

[Nefretete]

@A-typowa-b

A wiesz!?, że Marzanna jest nie tylko cyklem wegetacyjnym naszego ( człowieczego ) urodzaju?

Ona trzyma pieczę nad wodami górskimi, chłodem, wigorem i snem. W samej dwubiegunowości balansujemy, pomiędzy życiem i tym drugim!

Wiersz jest ładny

 

Pozdrowienia!

[A-typowa-b]

@Nefretete Normalnie mnie zadziwiasz. Dzięki i pozdrawiam ;)