Termobiocykl

[Deonix_]

życie jest dla mnie niczym spacer

w błękitnym ogniu w dzień upalny

zwieńczony wejściem w parę lasu

pachnący eter transpiracji

 

gdzie żar słoneczny złotobiały

prześwieca w szparkach międzylistnych

i to co dotąd nie dość jasne

rozświetla w sposób oczywisty

 

wędrując chłonę cień wilgotny

mchy i paprocie w siebie wkładam

resztkami iskier złotolotnych

okraszam chłodu miły szmaragd

 

kiedy zmierzch idzie gaśnie ogień

bawełna toczy się po niebie

i za horyzont miedź opada

spalając pasek cegły ściegiem

 

 

a gdy już niebo poczernieje

i uwidoczni swe kryształki

coś mi moc daje nadprzeciętną

by w ich odległe jądra zajrzeć

 

i coś mnie wpycha w białą przestrzeń

sterylną światłość co nie razi

nieruchomieję w anestezji

chcieć nic nie muszę ani marzyć

 

i nagle z pełnej szczęścia pustki

popadam znowu w jawy ramy

a ciało z duszą z mgieł galaktyk

w znajomą ziemię powrócone

ponownie staną się

popiołem

 

 

Edytowane 23 Lutego 2022 przez Deonix_ (wyświetl historię edycji)

[tetu]

Już sam tytuł bardzo pojemny Termo bio cykl - świetne!

Bardzo fajnie się czytało. Zabrałaś mnie w interesującą, trójwymiarową podróż pełną różnych smaczków. 
Coś mi się wydaje, że peelka czerpie moc z natury, absorbuje ten błękitny ogień, ten  "żar tropików" napawa się tym, co sprawia, że życie jest jak ten spacer.

A później im dalej w las... tym przyjemniej;) 

Upatruję się tu pewnych procesów mocno związanych z parowaniem (wyparowaniem), stanu błogości, lekkości, tudzież takiego "odpłynięcia" może nawet omdlenia? tak sobie głośno myślę, bo jednak trochę niepokoi mnie ta biała przestrzeń, sterylna światłość.  Tu moje  myśli idą jeszcze w innym kierunku. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

świetnie się to uzupełnia.

Powrót do jawy, jak zejście z obłoków... no i ta metafizyka w puencie, która właśnie sprowadza wszystko na ziemię.

Przyjemnie spędziłam tu czas Deo. Pozdrawiam. 

[iwonaroma]

Świetny wiersz. 

Długo trzeba było na Ciebie czekać, ale długie czekanie przynosi nagrody :)

Już wyżej Tetu pisała o podróży - niezwykła ta podróż. Ja jeszcze dodam o malarskości - te ognie, te bawełny, szmaragdowe zielenie, złotościbiałe, cegły, miedzie, błękity, czernie z kryształkami  i popiół... Uczta dla wyobraźni. 

Zdrówka Deo 

[Deonix_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję Tetu :)))

Bardzo ciekawe przemyślenia i interpretacja :)

Miło mi, że Ci się tu spodobało, nawet bardzo :)

 

Pozdrawiam z uśmiechem :))))))

 

Baaaaaardzo dziękuję :)

I oczywiście bardzo się cieszę z Twojego komentarza i odbioru :))

 

Dzięki raz jeszcze i też zdróweczka :))

 

Deo. 

@Gosława

Bardzo mnie to cieszy. 

Dziękuję serdecznie :)))

 

I pozdrawiam :))))

 

D. 

:))))

A mnie urzekł Twój fantazyjnie rymowany komentarz :)

Dziękuję bardzo :))

I pozdrawiam oczywiście :)

 

Deo. 

@beta_b, @M do K, @Autsajderka, @Franek K

 

Kochani Serduszkowi Skryto-Dajcy - Bardzo Wam Dziękuję :))))

[graf omam]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja skrycie nie daje :P  

[Deonix_]

@M do K

No dobra, teraz już nie :))))))))))))))))))

[Nata_Kruk]

... po lekturze, miałam wrażenie, ups.. mam, że opisałaś moje ulubione spacery po lesie,

ale nie tylko po nim... Z przyjemnością przeczytałam Twój wiersz.

Pozdrawiam.

Edytowane 25 Listopada 2021 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Deonix_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję :))

Motywy i słowa tego wiersza przyśniły mi się kiedyś, a akcja snu rozpoczęła się "na przedsionku" lasu :)

 

Pozdrawiam serdecznie, 

 

Deo. 

 

@Leszczym, @Andrzej_Wojnowski

 

Dziękuję Pięknie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Deonix_]

@huzarc

 

Dziękuję Uprzejmie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Kot]

@Deonix_

Ale super. Nazywasz po imieniu, jak te kryształki, to lubię.

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Deonix_]

@Olgierd Jaksztas

Dziękuję bardzo :)))

Miło mi, że się podobało :)

I (sam wiesz za co :)) x2 dziękuję :))

 

Pozdrawiam :))))))))

 

Deo.