Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)
czemu się smucisz
zapytał poeta malarza
którego spotkał przekraczając
próg bardzo już późnej jesieni

spójrz na Łąki i pola i lasy - widzisz
szarość zamazała ich wielobarwność
więc jak mam namalować miły obraz
skoro zniknęły motyle kwiaty i zieleń

poeta uśmiechnął się i rzekł do niego
nie martw się - ja taki obraz namalowałem
słowami więc wystarczy byś go przeczytał
a potem przeniósł pędzlem na swe płótno

po jakimś czasie - na wystawie zwiedzających
zachwycił piękny obraz pod którym jego autor
dziękował poecie za wiersz który ożywił szare
barwy późnej jesieni
Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Waldemar_Talar_Talar Taki nietypowy dla Ciebie, choć wszystkich nie czytałam. Refleksyjny, nieprzegadany na szczęście, taki akurat. Pomysł super i świetnie napisane. Podoba się, aha tytuł popraw. Pozdrawiam ciepło.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  cieszy mnie że się spodobał - dziękuje za  czytanie.

                                                                                      Pozdr. serdecznie.

Witam i dziękuje za odwiedzenie - 

                                                            Pozdr. uśmiechem.

Witam -  no to się cieszę że tak to widzisz - dziekuje za to - 

                                                                                             Pozdr. radośnie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @iwonaroma korzystam ze swojej, może jest trochę sztuczna, ale moja:)
    • @wierszyki ach ta Żelazowa Wola, ileż mi ona mi życia zawodowego zdefiniowała:)
    • @Simon Tracy To jest utwór, który czyta się z zapartym tchem, a po skończeniu zostawia on w czytelniku głęboki, niepokojący ślad. To mały poemat grozy, misternie skonstruowany i przemyślany w każdym calu. Jesteś mistrzem budowania atmosfery. Od samego początku, od "przekrwionych oczu" i niepewności co do snu, potem, krok po kroku, budujesz scenerię jak w najlepszej gotyckiej opowieści. Czuje chłód letniej nocy i słyszy koncert świerszczy, jednocześnie odczuwając narastający lęk. Słyszy się "brzęk srebrnej tacy", "jęk sypialnianych drzwi", czuje się zapach "dopalającego się cygara" . Te codzienne, zwyczajne odgłosy i obrazy tworzą iluzję normalności, która sprawia, że końcowy wstrząs jest jeszcze potężniejszy. Czytam o mężczyźnie ogarniętym niepokojem, ale i wielką miłością, czuwającym przy śpiącej ukochanej. I nic nie zwiastuje koszmaru. A potem następuje ostatnia strofa, która jest jak uderzenie obuchem. Sam Poe by się nie powstydził tego tekstu. Uchwyciłeś esencję jego twórczości: połączenie piękna i makabry, miłości silniejszej niż śmierć (w najbardziej dosłownym i przerażającym sensie), motyw niezaufanego narratora, którego perspektywa jest zaburzona przez szaleństwo i obsesję. To wspaniały hołd dla mistrza.   ps. To "Ligeja" spowodowała, że do tej pory uciekam od grozy i horrorów. Ale Twoje teksty z powrotem mnie oswajają .
    • @Somalija a może nie, hehe:)
    • @Roma To bardzo dobry, subtelny i dojrzały wiersz pełen miękkiej metafizyki, lirycznego światła i wewnętrznego ukojenia. Jest poetycko dojrzałą opowieścią o powrocie po uniesieniu. Nie ma w nim patosu ani pustych ozdobników – tylko delikatność, spokój i wiara w sens bliskości. Pozdrawiam:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...