Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Ohcil no to raczej Ty jesteś uparty. proszę zatem -

Każdy z nas ma w sobie różne dary, umiejętności i emocje. Niektóre widać na pierwszy rzut oka, inne są ukryte, bo uważasz, że nie ma sensu ich eksponować. czasem jednak coś pokażesz więcej i kusisz np. złodzieja. Jedni będą uważali, że mogą brać po kolei, to co widać, oceniać. złodziej kradnąc to bardziej cenne pomyśli, że zrobił interes życia. A tak na prawdę to co najcenniejsze masz "pod ladą" i jest tylko i wyłącznie dla najbliższych, bo  tak sam decydujesz z własnej potrzeby - nie dlatego, że "klienci" wymuszają.

A że nasza codzienność to właśnie takie targowisko... jesteśmy i kupcami i klientami w gruncie rzeczy

Opublikowano

Słusznie, ale to nadal protest, staram się wyjaśnić tobie, że czytelnika te same słowa dotyczą, wystawiasz na pokaz swoje dzieło, tym samym poddajesz je ocenie - nie musisz jest opcja blokady, ale wtedy forum zamieni się w muzeum.

Opublikowano (edytowane)

ocena i sugestia jest w pierwszej wiadomości, natomiast to co widzę po wymianie myśli (nie to czego oczekuje autor) to Peel przedstawia się Jezusowym "bierzcie i jedzcie", po czym pępkowiczowskie u mnie  i krzyczące TYLKO zaprzecza swojemu wcześniejszemu słowu - czyli kłamliwie zaprasza do swojego sprzedawcy po tajemniczy tzw. towar. innymi słowy szuka głupiego. Pępkowiczowskie Ja z całego tytułu kończy znane powiedzenie "psa kiełbasa".

Myślę, że to ocena trzeźwa i niekrzywdząca. Nie po myśli jednak autora. Mogłaby być dykteryjką, ale nie jest.

To takie kupowanie kota w worku.

 

Na rozweselenie;

 

Mały faraon pyta mamy

- gdzie pójdę po śmierci, do nieba?

- na pewno nie, do muzeum.

 

 

Edytowane przez Ohcil (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Ohcil bardzo dziękuję za tak fachową analizę kilku prostych słów. mam nadzieję, że nie jesteś nauczycielem polskiego, bo współczuję uczniom.

zatem niech będzie, że to był mój wielki manifest antychrześcijański - ale mi nie wyszło :P

ps. myślę np., że powinieneś zapoznać się z kulturą hip hopu, zanim coś porównasz do rapu. to będzie z większym pożytkiem - przede wszystkim dla Ciebie, bo jak się już coś puszcza w obieg... hm. pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...