SPACE TREK: ALTARVEN Część V

[WarszawiAnka]

 

 

CZĘŚĆ V

 

 

Był piąty dzień, gdy Delta zdał

Svenowi sprawozdanie:

"Wysoka Rada dzisiaj ma

zwołać swe posiedzenia dwa -

zezwól na rozeznanie."

 

"Idź, lecz niech nie wykryją cię;

bo mimo szczerych chęci

postrzegam wszystko jak przez mgłę:

nie mogę dociec, jaką grę

prowadzą - co się święci."

 

*

 

Locke zaś do Fenna udał się,

by zadać mu pytania,

które wracały doń co dzień

na myślach cieniem kładąc się

od czasu lądowania.

 

"Odkąd opuściliśmy wrak

każdy z nas zauważył

w układzie tym zupełny brak

- przyznasz, że to niezwykły znak -

żołnierzy, broni, straży.

 

Wszystko wskazuje, że od lat

cieszycie się pokojem;

jakiż na wroga macie bat,

lub jak zwycięsko i bez strat

wyjść potraficie z wojen?"

 

Fenn brew swą zmarszczył: "Wybacz, lecz

twych pojęć nie rozumiem;

chociaż daleko sięgam wstecz

myślą i znam tu każdą rzecz,

wyjaśnić ich nie umiem.

 

Są u nas Mędrcy; radzę byś

jednego z nich odwiedził.

Jeżeli chcesz, możemy iść

z nim się rozmówić jeszcze dziś:

tam znajdziesz odpowiedzi."

 

*

 

Mędrzec Savaren odrzekł mu

z miejsca na powitanie:

"Wiem, z czym przychodzisz - chciałbyś tu

usłyszeć, jaki odpór złu

dają Altarvenianie.

 

Wiedz, że nikomu tutaj nikt

własności nie odbiera;

każdy ma swoją, własny wikt;

a żądza władzy żadnych klik

zwaśnionych nie pożera.

 

Nie znamy tutaj, co to lęk

wolni od walk szaleństwa;

gdy nie zagraża broni szczęk

każdy, miast ofiar słyszeć jęk,

zażywa bezpieczeństwa."

 

Rzekł Locke: "A jeśli podbić was

zewnętrzna chce potęga?"

"Od kiedy bieg rozpoczął czas

niczyja moc z niczyich baz

obszarów tych nie sięga."

 

"Sądzicie więc, że żaden wróg

was nigdy nie pokona?"

"Gdy nie ma zła oddanych sług

nie trzeba dąć na trwogę w róg

i zbędna jest obrona."

 

Gdy Locke opuścił mędrca, czuł,

że jest jak odurzony;

plan się w umyśle jego snuł -

karty wyłożyć czas na stół;

a wzrok miał rozpalony.

 

*

 

Tymczasem Delta wrócił już

ze zwiadu wprost do Svena;

Ten spytał szybko: "No i cóż?

Jaka jest - raport szybko złóż -

wolności naszej cena?"

 

"Nie wątpię, że chciał będziesz znać

Wysokiej Rady wnioski;

spokój w twe serce pragnę wlać:

n a p r a w d ę chcą nam statek dać

z rzetelnej o nas troski."

 

Rozjaśnił zaraz Svena twarz

z uśmiechów ten najszczerszy;

wtem nadszedł Locke; "Też raport zdasz?

"Mów zatem prędko: co dziś masz

nowego dla nas, Pierwszy?"

 

"Pytasz, więc ci odpowiedź dam:

z o s t a j ę, kapitanie;

i część załogi, którą sam

pod swą komendą teraz mam

też ze mną tu zostanie."

 

"Nonsens! Na rozpad żadnej z flot

nigdy nie narazimy:

choć trudny był wydarzeń splot,

razem rozpoczęliśmy lot

i razem też wrócimy."

 

Locke rzekł porywczo: "Serce mi

pierwszy raz tu zabiło,

więc gdzie poczwórne słońce lśni,

chcę przeżyć resztę moich dni:

znalazłem sens i miłość."

 

Lecz w oczach Svena błysnął gniew:

„Dość tego, komandorze!

Posłuch winieneś wobec mnie;

a w domu żona czeka cię,

i twe małżeńskie łoże.”

 

Rzekł Locke szyderczo: „Cenisz więc

bezwolność i inercję?”

Sven zawrzał: „Milcz - bo każę cię

zanim odlotu przyjdzie dzień

osądzić za dezercję.”

 

Zawzięcie usta zaciął Locke,

zimno zasalutował

ze Svenem swój krzyżując wzrok

i choć to był zuchwały krok

- opuścił ich bez słowa.

 

Rzekł Sven do siebie: "On mi wszczął

bunt jawny na pokładzie;

jeśli w to dalej będzie brnął,

trzeba go zmusić, by kark zgiął,

nim sprawę odda Radzie."

 

Delta zaś niewzruszony stał:

"Niech cię ta rzecz nie smuci;

nagły go impuls teraz pchał,

choć twierdzi, że by zostać chciał,

on wkrótce do nas wróci."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[WarszawiAnka]

@_Marianna_ : Dziękuję za Twój głos. :)

 

 

[Gość Franek K]

Zupełnie nie mój klimat, ale doceniam dbałość wykonania

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[WarszawiAnka]

@Franek K : Dziękuję za Twoj głos.  :)

 

 

[WarszawiAnka]

@Leszczym : Dziękuję. :)

 

 

[WarszawiAnka]

@Wędrowiec.1984 : Dziękuję. :)