chcę być twoją nadzieją

[Koziorowska]

wygoniłeś mnie

z landrynkowego nieba

tam trwa dozgonna nostalgia

za brzaskiem

który wtargnął

między nasze spojrzenia

bez przepustki

 

zostałam tutaj

pośród czarnych łabędzi i nieśmiałych serc

dusz złowionych

podczas ostatniego dnia

w roku

 

jestem tu

skulona zwinięta w embrion

na dnie sprzedanego już serca

gdzie marznę

ograbiona

z resztek zbędnej wieczności

obdarta ze słów które mogłyby

przynieść modlitwę

nie porachunek

krochmalonego sumienia

 

zlizuję z twoich myśli łzy

mojego anioła stróża

spijam z niedostępnych warg

wykutych w krwistym marmurze

jeszcze jeden haust

prawdziwego powietrza

 

wiatru który zdoła udźwignąć

mój krzyk

ciężarną duszę

odebraną ukradkiem resztce

namiętności

[Antoine W]

@Dag morsowanie - podziwiam (czapka, rękawiczki, buty do kąpieli... kusi mnie to)

@Koziorowska zawsze wiedziałem, że namiętność ma swoją duszę - ale ty powiedziałaś to głośno...

[Antoine W]

@Dag dzięki za podpowiedzi - co raz To bliżej ;)