Planeta Lśnienia

[Dekaos Dondi]

Wielkie marzenie ma swój finał. Są na wyśnionej Planecie Lśnienia.

Co prawda nie dane im było dotrwać całą rodziną, ale chociaż oni mają to szczęście.

Jak setki innych, podobnych.

 

*

–– Tato! Tutaj jest bosko, ślicznie, cudownie. To ciepłe, kochające światło. Szkoda, że mama nie doczekała.

–– Taa... owszem… cudownie.

–– Wspominałeś o gigantycznej, przezroczystej kopule. Co pod nią jest?

–– Hmm… trzymają tam najbardziej groźne drapieżniki.

–– A po co?

–– Żeby się... przeistoczyły.

–– Nie rozumiem.

–– Ja też niewiele więcej. A swoją drogą, uważaj na siebie.

–– No coś ty, tato. Przecież są zamknięte. Sam powiedziałeś.

–– Niby racja.

–– Spójrz. Niebo się otwiera!

–– W ten sposób nas karmią.