o smutnym wzroku

[Koziorowska]

duplikat nadziei

niepowtarzalny wiatr cząstka ciebie

której pilnuję

pod osłoną języka

 

obudziłam się z tego zwiędłego powietrza

oddech stanął światłem w gardle

osobistą łuną jest jutro

które każdy woła

lecz jakie pomyliło aleje

przedsionki ubogich w marzenia

planet

 

zasycha w nas ostatni łyk śliny

rozpada kolejny przesmyk

między mgławicami

przemienia w bunt napięta do bólu

cięciwa

 

zakwitnie w nas rosa

pokarm dla samotności

o smutnym wzroku

[Waldemar_Talar_Talar]

@Koziorowska   samotność o smutnym wzroku - 

                               czysta poezja - zapraszam do

                                swojego wiersza o samotności

                                i smutku - zbieg okoliczności

                                czyli ta sama myśl - 

                                                                                    Pozdr.zadowoleniem.

 

[tetu]

Są fajne momenty. Nie podoba mi się natomiast duplikat nadziei, poza tym nastrojowo. Pozdrawiam.