wodospad

[Klaudia Gasztold]

Przyszedłeś do mnie

Jakbyś wiedział czego pragnę

Kiedyś to ja

Pukałam do drzwi

Często ze łzami w oczach

 

Pamiętam jak mnie wtedy przytulałeś

A wcale nie musiałeś

Być tak dobry

 

Parzyłeś herbatę

I z powagą słuchałeś

Wodospadu moich zmagań

 

Dzisiaj przyszedłeś

Nawet kwiaty pustyni nie są w stanie pojąć

Mojej radości

 

Kilka godzin rozsypało się w powietrzu

Nie zważając na lata

I nasze pustynne marzenia

 

Zostanę tu jeszcze

Tak długo aż zobaczę Twój uśmiech

Tak długo, jak będziemy oboje potrzebowali

Wzajemnej troski i bycia spełnionym

 

Ściany bez ozdób

A serce pełne diamentów

 

Jestem tu

Zostanę

Aby móc zaparzyć herbatę

I z powagą słuchać szumu wodospadu

 

Klaudia Gasztold

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam   szczery wiersz takie lubię - 

                                                                   Pozdr. zadowoleniem.

 

[Leszczym]

@Klaudia Gasztold ładne te Twoje wiersze, bardzo ładne...