Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

… przenikam ściany opuszczonych pokoi… ― przekraczam granice czasu…

Gdzieś tu i tam, milknące echo przeżytych chwil, ginącego głosu…

 

Zamykam oczy i widzę burzę twoich włosów omiatających moją twarz…

i widzę wciąż…

 

Przetacza się u moich stóp lśniący nurt szemrzącej rzeki…

Ryby opadają w głębiny srebrzystą płetwą…

 

Jesteś tu,

blisko…

… daleko…

 

Oddzielona ode mnie tysiącami minionych dni…

 

Widzę ciebie w powiewającym szalu,

z rękami w kieszeniach jesiennego płaszcza…

 

Opierasz się o balustradę mostu,

spoglądając w refleksy fal,

które pełgają po bladości twojej twarzy…

 

… poprawiasz kapelusz, stawiasz wysoko kołnierz…

 

Chciałbym cię móc przytulić

i powiedzieć, że jestem,

lecz moje słowa są dla ciebie za ciche…

… przerasta je bowiem gwar przechodzących ludzi, śmiechy rozbawionych dzieci…

 

Przejmujący

krzyk

― kołujących mew…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-10-11)

 

 

 

 

Opublikowano

@Arsis Ja ostatnio miałam bardzo piękne i wyraźne sny. Jeden z nich był niesamowity. Śniłam, że  jestem w ciąży, tak około 5 miesiąca. Byłam wojowniczką, nosiłam suknię ze smoczej czarno-srebrnej skóry i przemierzałam świat w jakiejś misji...

Opublikowano

@Somalija wojowniczką, powiadasz? zatem masz coś wojowniczego,  czy celne i trafne?... niemniej jednak drapieżne (choć tutaj zamiast smoka występuje wąż-kusiciel)... na pierwszy rzut ucha wyda ci się bardzo metalowe, ale to wirtuozeria... taki odmienny mój wizerunek... doktor  jekyll i mister hyde?

 

 

 

 

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @tie-break bardzo piękny tekst. Ma w sobie spokój, światło i trochę smutku, który nie przygniata, tylko pozwala się zatrzymać. Dzięki za ten kawałek lata jesienią.  Słowa pachną latem :)  
    • Lustro kruszy mi szklane gałki oczne  spluwa w białka kroplami alkoholu chociaż od stanu upojenia stronie  przeżuty do pewności tworzy rozum nadając całej sprawie liczb na wadze by kark się ugiął pod zaćmionym niebem i spojrzał w pole chwastów podlewane załamując powieki nad myśli pędem
    • @Annna2–Dzięki–No tak jakoś wyszło–Pozdrawiam:) * @Waldemar_Talar_Talar–Dzięki–Zatem moje odniesienie, takie jak wyżej–Pozdrawiam:)
    • @andrew   Po przeczytaniu tego wiem już, skąd się biorą te zlepione rogi kartek w słownikach ! To nie wilgoć, to intensywne przyswajanie wiedzy połączone z nawilżaniem :)   Super !!!  
    • powiedz czy w oddali widzisz świt w rozkołysanych krwią przedsionkach serca   a jeśli bajkę na dobranoc w okładkach z mgły związanych wstążką tajemnicy wiatru   jeszcze nie milkną cienie urodzinowych świeczek tylko jakoś policzyć trudniej   idzie na burze morda ciemnego cumulusa błyskawicznie pożera kawałek tortu   dziecko co tu robisz samo na łące czemu masz zakrwawione dłonie mimo to wzroczysz lśnienie w delikatności białego motyla   siadasz na wielkich prześwitujących skrzydłach szumiących wahadłach dobrych i złych chwil   nie wzbija się do lotu chodzi tylko w okruszkach z brzasku   tam gdzie między kartkami szybuje czytanie w napowietrznych łódkach wyrzeźbionych z tysiąca słów    a w świecie przezroczystości przemówiły ryby lecz pająk bezwilgoci owada
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...