Fundacja zmian najśmielszych

[Leszczym]

 

W wyżej wskazanej Fundacji imienia Jana Zmiennika

mogę być tylko narratorem.

 

Zawodzę. Zawodzę na całej linii. Też tutaj płaczę.

 

Tłumaczę Im – racjonalistom z wyboru przekonań -

że owszem świata nie zmienię i że owszem tak uczynię

ale w życiu, czy wcieleniu następnym.

Tym lepszym i zdrowszym. Słowem pełniejszym.

 

Słuchać nie chcą. Jedno życie, jeden strzał i finito.

Po tobie poza zmianą tylko kurz zostaje.

Tak mi tłumaczą swoje na moje.

 

Najpierw wyobrażam sobie.

Potem jestem zmęczony. Szybko się męczę. Najszybciej.

Gubię te wszystkie oddechy pokątnie.

 

Idą: trzynasty dzisiejszy papieros i trzecia kawa.

 

Chcę być przekonujący i wiarygodny.

Nie pozostaje mi nic innego jak spisać protokół.

 

Powstaje protokół konieczności niezmąconej

o spokojnym i polubionym wczoraj,

o zgodnym i jednostajnym dzisiaj,

o nieprzeniknionym jutrze.

 

Protokół spisałem w biurze

przed zaintrygowanym oficerem w oficerkach.

Na kolanie. Kilka naprędce koślawych zdań.

Wymyślonych na poczekaniu. Myślę sobie – przeczekam.

 

Podpisałem się imieniem i nazwiskiem oraz peselem.

A co mi tam. Protokół ma numer – sto ileś tam.

 

Inspiracja:

1) Lidia Maria Concertina (poezja.org)

2) Czarek Płatek (poezja.org)