Astronauta

[ewan_mcteagle]

chłodna noc, w głowie pustka
wypełnia mnie w czterech ścianach
od podłogi aż po sufit
rozciąga mnie
stojąc w miejscu nie zatrzymam czasu
może w łańcuchu wspomnień
znajdę słabe ogniwo,
rozmywające obraz

zamykam oczy
tracę swój punkt widzenia
zagubiony wodzę palcem po mapie
grawitacja wymyka się
cichaczem przez okno
zamyślony chodzę po ścianach
bez odniesienia
wiem, że przyjdzie chwila
gdy będę mógł
wyrzucić czas za drzwi

[Ul.CIA]

Witaj evan_mcteagle. Podoba mi się ujęcie tematu w Twoim wierszu. Nadałabym tylko większą przejrzystość formie oczyszczając ją z kilku wersetów i modyfikując układ wyrazów. A wtedy ten wiersz mógłby brzmieć tak:

" w czterwch ścianach
wypełnia mnie pustka

od podłogi aż po sufit
rozciąga mnie
nie zatrzymam czasu

może w łańcuchu wspomnień
znajdę słabe ogniwo

zamykam oczy
grawitacja wymyka się
cichaczem przez okno

zamyślony chodzę po
ścianach bez odniesienia

przyjdzie chwila
gdy czas wyrzucę za drzwi"

oto moja sugestia. Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę natchnienia w tworzeniu.

[ewan_mcteagle]

thanx