Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Gosława dziękuję, to miło, że wyłapalaś. Pozdr.

 

@[email protected] Wszystko, tylko nie ZLP. To rzeczywiście byłoby marne z mojej strony. Pozdrawiam. Ciężarówka, no przecież stoi w Strykowie i czeka na mnie, a ja na nią. Pozdrawiam.  

@corival Najważniejsze, że dociera i przeplata się z nie--docieraniem. Tak, porównania ogólnie są dziwne. Dla mnie, symboliczne. Oczywiście, co naturalne moje symbole nie są Twoimi. Pozdrawiam i dziękuję.

Opublikowano

@Leszczym Z tym 'mam talentem' to tak zwyczajnie miło jest przeczytać.  Pozdrawiam i dziekuje za mile słowo. 

@jaguar Nie dziwię się, że nie możesz, bo i tak jest w rzeczy samej. Wiersz całkowicie jest oddalony od mojej tonacji stylistycznej - jednak nie od duchowej. Pozdrawiam. 

Opublikowano

Jako dziecko pamiętam w Łodzi potworny smród z pieców kaflowych, a takie w kamienicach królowały, fabryk i elektrowni, przy Zachodniej która o elektrofiltrach nie słyszała.  Obecny smog jest przy tym zupełnie lajtowy. To nak na gorąco, a sam wiersz ciekawy, w toim stylu. Pozdrawiam

Opublikowano

Czym że jest "wyobrażenie ciebie nagiej" wobec bagażu strat, który podprowadza nas do finału tego wiersza: 

- pórbą poprawy stanu wewnętrznego pl,

- ucieczką od tego co gwałci serce 

a może chodzi o wyobrażenie "nagiej" prawdy o sytuacji, w kótrej znalazł się peel. 

 

Możemy spekulować, możemy przejrzeć się w tym wierszu, możemy otworzy się na różne możliwośći interpretacji. Tu ostarnie dwa wersy nadają "smaku" całości, a z drugiej strony cały wiersz jest sercem zakończenia. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ileż nostaligi, w kilku słowach: "Moja Łódź" już nie jest tą Łodzią. Ileż takich miast, zaułków i miesc nosimy w sobie?

 

Pozdrawiam serdecznie.  

Opublikowano

@dach Domyślam się, że porównania użyte w wierszu nie są przypadkowe.

Zapewne uśmiechniesz się, ale początkowo wyobraziłam sobie falangę przy piramidach w Gizie i za groma mi sie chronologia zgodzić nie chciała. Później sobie inaczej to wszystko poszatkowalam i jakoś lepiej mi wyszło.

Ale te pchły... ech, nie mów mi, ze nie należysz do Homo sapiens sapiens ;)

Pozdrawiam :)

Opublikowano

@dach Witaj!

Domyślam się tylko, jak pobyt w kraju mógł wywrzeć takie emocje. Mi one nie przeszkadzają!

Jeśli się nie mylę.... Miałem podobny scenariusz, w jakim zmieniona już mentalność Polaka, sprawiła zaczarowanie i tęsknotą umysłu... za krajem, sam pobyt był dla mnie bólem rozciąganego szpagatu; podczas gdy jedną nogą jestem w Nl, drugą w PL.

I to:

"wybrałem żyły na rękach zamiast parlamentu  "

mocne! W h...j. Tak tobie napiszę.

Całość jest dla mnie bardzo dobra!

Pozdrowionka ślę

 

 

Opublikowano

@Radosław dokładnie tak. Twoją interpretacja jest bardzo wręcz czuła. Bardzo bliska. Pozdrawiam i dziękuję.

@GrumpyElf  O bąku wolałabym nigdy nie przeczytać i jego autentyzm mnie nie interesuje. 

 

wcale i to wcale się nie dziwię. Pozdrawiam i również.

@annabelle zawsze jestem uczciwy- przede wszystkim w stosunku do siebie samego. Za tym idzie naturalną drogą uczciwość szeroko rozumianą. Bez patosu. Pozdrawiam i dziękuję.

@Nefretete tak, bez wątpienia "zmieniona mentalność Polaka", to jest, jak najbardziej słuszny kontekst. Pozdrawiam i dziękuję.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Maksymilian Bron Ten wiersz brzmi jak manifest egzystencjalnej samotności – ale samotności wybranej, niemal dumnej. Refren „Czy rozumiesz , Nie rozumiesz" – pytanie i odpowiedź jednocześnie. Wiesz, że nikt nie zrozumie, ale i tak pytasz. A może pytasz właśnie po to, żeby potwierdzić swoją inność?„Tabor w głowie", „nie chcę nic dzierżyć", „wolę odpowiedź od pieniędzy" – to piękne, ale łatwo może się stać ucieczką przed bliskością. Czy naprawdę nie potrzebujesz nikogo, czy tylko się tak bronisz? Czy chcesz, aby samotność stała się więzieniem z wyboru? Takie pytania nasunęły mi się po przeczytaniu Twojego tekstu.
    • @Waldemar_Talar_Talar   nie depcz człowieku dawnych śladów nie pozwól by umierały   bo gdy przyjdzie czas zostawisz własne   niech ktoś po tobie idzie niech czyta twoje kroki twoje wybory i wie że też byłeś
    • @lena2_Twój wiersz to "diagnoza społeczna" w trzech linijkach. To o każdym, kto z lęku przed własną niemocą niszczy cudze marzenia. O mentalności „skoro ja nie mogę, to ty też nie". Wiersz-sentencja.
    • @andrew Dzień jak każdy, mówisz – a w nim cała Polska na dłoni. Widzę twoją troskę, twoją wierność, jak stoisz przy oknie przeszłości i patrzysz w jutro z nadzieją. Tylko zapytam cicho: czy ta prawda, co „jest obok nas, w nas" – czy ona też jest w tych, co myślą inaczej? Czy mieści się w tej samej rzece, co płynie pokoleniami? Kochamy tę samą ziemię, tylko czasem widzimy ją z różnych okien. I to też jest nasze.
    • @JuzDawnoUmarlem Sami budujemy więzienia dla własnego bólu, zamykamy się w przestrzeni, gdzie ból ma gdzie rezonować. Podoba mi się koniec - „serce schłodzone" w szklance po whisky, bo to obraz niebanalny, gorzki, konkretny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...