Peryhelium C/1995 O1

[Czarek Płatak]

Peryhelium C/1995 O1

 

Noce bezsenne już zawsze trzeszczą trupią
bladość i odbijające się ozonową
czkawką jak przez rurę PCV szczekanie psa,
któremu z rozgałęzienia mroku odpowiada
jakiś inny skundlony monolog.

 

Słyszysz? To przechodzi ludzkie pojęcie.
Obcasy zgrzytają o chodnik. Krok jest nierówny.
Znowu pijane mamrocze pod nosem. Tam
daleko za mgłą jest rodzinny mój dom.
Ale taksówkarz tylko dodał gazu.

 

Zimno, że pękają kamienie. Ja spod wieka
czaszki w katapulcie z mokrym
mlaśnięciem o ścianę zdążyło tylko — you won.
Heaven's Gate otwierają w przyszły wtorek.
Spakuj torbę i przygotuj obola na bilet.

 

Trzeba było rozstrzelać tę ciszę. Z przegubów
wypływa purpurowa mgłą, kiedy rozmytą szpilką
pociąg rysuje widnokrąg na czarnej kartce
za oknem. Stukot kół usypia równie dobrze —
mówiłaś.

 

Teraz

 

Nikt nie patrzy

 

 

[corival]

@Czarek Płatak Wiem, meritum wiersza dotyczy czego innego, ale dla mnie "skundlony monolog" przebił wszystko.

Pozdrawiam :)