Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

@[email protected] biały kolor oznacza, że nie ma barwnika, a liść jako organ odpowiedzialny za łączenie nieorganicznego dwutlenku węgla z wodą w łańcuch węglowy i wytwarzanie glukozy posiada chlorofil i inne barwniki towarzyszące, nadające mu zielony kolor. Czasem barwniki towarzyszące mają przewagę i liść jest kolorowy. Np. Z mojego tarasu coleus, liście ma bardzo kolorowe.

Białe liść oczywiście istnieją, ale zawsze są lekko zielone, lub mają zielone obszary i generalnie człowiek przy nich majstrował

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Jak sobie przypominam, to też gdzieś w wierszu mam białe paprocie, ale to chodziło o stan wewnętrzny .

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Arsis nie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Ja mam takie zainteresowanie, hobby, lubię otaczać się roślinami. Kiedyś poszłam na spacer w czasie mżawki, bo wtedy jest spokój i ludzie się nie kręcą. Idę, Idę a tu w ogródku działkowym 5 roślin, jakich nigdy nie widziałam na żywo, chyba kawowce i o mało szyi nie skręciłam .

Opublikowano

@Arsis hahaha

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

, rośliniarki tak mają, to tak jak chłopaki oglądają się za dziewczynami, nic nie poradzisz .  Co u Ciebie? Odpisz mi pod moim wierszem, nie będziemy tu robić bałaganu u Grzesia .

Opublikowano

@[email protected] Hahaha

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

masz towarzystwo do szukania przecinków czyli dzień zapowiada się uroczo . Ja już słuchałam mszy, teraz kawa na tarasie z roślinami i obiad. Dziś u mnie kwaśnica, rosół z makaronem dla synka i ryż curry z podpiekane piersią z indyka. Jeszcze chwilę się Polonię, odmówię modlitwę za poległych o niepodległość i do roboty . 

Opublikowano

@zetjot Trzy uwagi uwzględniłem, faktycznie można inaczej, ale czy trzeba, ja jestem autorem wiersza i chcę aby brzmiał jak sam sobie wypracowałem. Będę stawiał przecinki tam, gdzie chcę aby on był, aby w czytaniu ktoś poczekał, zawiesił myślenie nad treścią. To są moje spersonalizowane akcenty. A co do wyobraźni, czyżbyś mi jej zazdrościł?
Dziękuje za uwagi - kłaniam się.

@Somalija Nauczycieli ci u nas dostatek,
                      mieczami jak kiedyś odpłacę.


Miłej niedzieli, widzę po planie - nie wystarczy Ci jej.

Opublikowano

@zetjot Tych w "dobrej wierze" to ja tutaj miałem na pęczki, coś takiego mnie nie przekonuje, chciałeś uderzyć i uderzyłeś, dlaczego nie robisz tego pod innymi wierszami... no wiem, są idealne. Ja u Ciebie nie szukam, bo także bym znalazł wiele, ale mnie nie rajcuje pokazywanie komuś ich własnych błędów. Nie jestem nauczycielem filologii polskiej.
 

Zdrowia życzę.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wochen, @MIROSŁAW C. dziękuję
    • @Migrena Ten wiersz płonie.  To już nie poezja z codzienności - to mitologia uczuć, taka, co sięga po wielkie słowa i nie boi się przesady. Jest jak erupcja: niekontrolowana, zmysłowa, pełna obrazów, które niemal pękają od intensywności. Słychać w nim tęsknotę za totalnym stopieniem, za tym, żeby miłość była wszystkim i ciałem, i kosmosem, i śmiercią, i światłem. To poezja zrobiona z ekstazy i lęku przed jej utratą.
    • @Migrena dziękuję   @Waldemar_Talar_Talar dziękuję
    • @tie-break To prawda u mnie nie ma żadnych półśrodków. W starciu z przeznaczeniem człowiek jest bez żadnych szans. Są jednostki, które próbują uciec z tego błędnego koła i nawet czasami wydaje im się że wygrali ale potem szybko wracają do punktu wyjścia. Każdy musi zaakceptować swój los.   
    • @Migrena  zacznę od śmierci. I może to trudne i można się ze mną nie zgodzić. Śmierć można traktować jak wroga, ring, pole walki. Ale można się z nią pogodzić-  jeśli się jest otwartym na przyszłość, ma nowości tak jak Platon w Fedonie- można być" przygotowanym na śmierć." Żyć, marzyć, tworzyć, robić niespodzianki i kochać- to śmierć nie będzie wrogiem.   I śmierć uczy miłości, przygotowuje do miłości- dziwne może wiem. Miłość buduje moje ja- podmiotowość- to kim jestem i jaka jestem. Można kochać i można nie kochać- wolna wola.  Moje wewnętrzne ja- u każdego ma inny rozmiaru. Innymi słowy- na tyle jestem, na ile potrafię się troszczyć,  czyli jak mocno potrafię kochać.   To ego każdego człowieka nie jest dla siebie, uwięzionym, ale jest tak wielkie jak miłość którą można dać. I ona sprawia, że to ja silniejsze jest od śmierci. Miłość zwycięża śmierć.   Ogień pali wszystko, śmierć niszczy wszystko co jest zniszczalne,  wstrząsa, co musi wstrząsać. Jedyną rzeczą niezniszczalną jest ogień miłości Gdy świat człowieczy przestanie istnieć ona zostanie: drżeniem światła, nieskończonym, oddechem.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...