Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

    ×


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Igiełki

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @APM  To piękny, delikatny wiersz o wyjątkowej metaforze. Utożsamiasz się z choinką, która staje się symbolem transformacji i odnowy duchowej. Bardzo ciekawie! :)
    • Berenika97
      Raz ją widziałem

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Lenore Grey To piękny, delikatny wiersz o ulotności spotkania i tęsknocie. Udało ci się uchwycić coś bardzo nietrwałego - moment, który jest jednocześnie pełny i pusty, obecny i już miniony. To "raz" powtórzone dwukrotnie brzmi jak westchnienie, jak próba zatrzymania czegoś, co już umyka. Wiersz mówi o samotności, ale też o czymś pięknym - o zdolności do zachwytu, do zobaczenia w kimś "boginki" w zwykłym, skośnym świetle okna.
    • Berenika97
      czuwanie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Adam Zębala  Serdecznie dziękuję! Pozdrawiam. :))
    • bazyl_prost
      Zima

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      @violetta to współczuję , u nas nie ma wiatru , tylko chłodne powietrze i dużo szronu wszędzie, tak jak napisałem.
    • Berenika97
      Polowanie na samotnego wilka

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy   Twoje słowa niosą w sobie ogromny ból i poczucie krzywdy, które wyraźnie ciąży od lat. Wiersz jest surowy - pokazuje, jak cierpienie może przemienić człowieka w coś, czego sam nie chce rozpoznać w sobie. Rozumiem tę wściekłość na tych, którzy "odkryli" prawdę dopiero po tragedii, którzy nie widzieli, gdy było jeszcze czas. Ta metafora bestii w klatce, wycia do księżyca - to potężny obraz samotności i rozpaczy, której nikt nie zauważył.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...