Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Miłość umiera powoli, delikatnie, odrobinę dnia każdego
kona za plecami, w ciszy, podczas spojrzenia pustego
rozpada się na drobiny przy trzasku drzwi zamykanych
uchodzi gdzieś daleko w łzach ukradkiem oddanych.
 
Ty czekasz na koniec i opuszczasz bezradnie dłonie
burzysz wspomnienia, pragnienia, a Twe serce tonie
potem przychodzi chwila i rozumiesz, że czegoś ubyło
zapytasz wtedy siebie: co to było i gdzie się ukryło?
 
Mogę Ci wszystko opowiedzieć, to było coś wspaniałego
Jednak czeka Cię podróż daleka, po drodze wiele lepszego
dlatego nie trać więcej czasu i ruszaj żwawo przed siebie
pamiętaj tylko proszę, kiedyś ktoś mocno Kochał Ciebie.
Opublikowano

Miłość, która umiera od razu? Cóż to za miłość? nie znam takiej. Nawet, gdy jedna strona dopuści się najgorszego, to druga cierpi, bo wciąż kocha. Złość, miłość, nienawiść, fascynacja uczucia gasną z czasem, raz trochę szybciej, raz trochę dłużej, ale nigdy od razu. Chociaż chciałabym mieć taki przełącznik: pstryk i nie kocham, pstryk i kocham. Szybko bym go popsuła...

Opublikowano

@Woda_lodowcowa Rymy "wojskowe", pod linijkę, więc zgaduję, że to Twoje początki w pisaniu wierszy ;> Dlatego może przyda Ci się mała rada: zaimki osobowe piszemy grzecznościowo wielką literą jedynie w korespondencji i jej pochodnych - tak jak na przykład zrobiłem to w tym komentarzu. Natomiast wszędzie indziej - również w wierszach - nie ma potrzeby tego stosować ;>

Co do treści wiersza - przyszedł mi do głowy taki wniosek, że mówienie o umierającej miłości to jedynie taki uromantyzowany (zdaje się, że wymyśliłem słowo xD ) paradoks. Miłość nie jest w pełni martwa tak długo, jak o niej rozmyślamy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Whisper of loves rain Ten wiersz to potężny, mroczny manifest, który łączy w sobie współczesną krytykę społeczną z estetyką słowiańskiego folkloru. Wykorzystuje pan formę poetyckiej klątwy lub proroctwa, aby dokonać surowego sądu moralnego nad rządzącymi elitami. Sprawiedliwość, której nie można znaleźć w skorumpowanym systemie, nadejdzie z samej natury i dawnych wierzeń. To wizja świata, w którym "prawda jak żar" w końcu wypali kłamstwo, a powrót do korzeni (Słowiański Duch) jest jedynym ratunkiem przed moralnym upadkiem cywilizacji pieniądza.  
    • Ja - dane: - modem - e... - domena - daj       Ala, bo ruter... kret u robala.   E, Julu - mysz symuluje.   A klawiatura: paru ta i walka.   Luizana, Prot - ino monitor pana Ziul.   Sieć u rybaka, jak aby ruć/eis.   A te szyny z seta.   Aktualizuj juzi l. autka.   I zaprogramowali, i lawom argo pazi.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie trać czasu na manowce, patrz jaka Viola zdolna

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Berenika97 O to też. Jest jakiś dajmy na to artysta. Ale nie tylko artysta, ale to forum poetyckie więc rozmawiajmy o artystach. I on zmęczony znika z rynku. Albo coś się wydarzyło. Albo przeróżne rzeczy. I wystarczy tylko popatrzeć jak ciężko jest wrócić. I to chociażby do dawnej dyspozycji, nie mówiąc już o przekraczaniu dawnych perspektyw. W moim przekonaniu zdecydowanie za mało doceniamy to co ktoś dawniej uczynił, przy jednoczesnym nadmiarze oczekiwań w stosunku do jutra i pojutrze. Jesteśmy mistrzami, ale głównie w kultywowaniu złej pamięci. Komuś to najbardziej lubimy wypominać wcześniejsze upadki, a nie zwycięstwa. I Ty akurat Bereniko 97 uważaj na to, bo ja też muszę uważać.  
    • @viola arvensis a co w nim niedorzecznego:)?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...