Fusy

[Lidia Maria Concertina]

Grzecznościowo: "jak rozumiem, nie chcesz kawy?" 

Naczynia zbyt połączone... 

Odbierasz telefon.
Przesyłka kurierska.
Jest i czeka.
Na spustoszenie.

 

Czy o odejściu od kogoś decyduje kombinacja kodu kreskowego?

 

Zostawiasz jednak irytację na ławce w parku, mimo, że kątem oka dostrzegam, że robisz notatki z furii. 
Świat nie jest nawet przez chwilę lepszy czy gorszy przez twoją złość. 
Chyba, że wypowiedziałbyś mu wojnę.
A tak niedużo trzeba, by zamknąć się w absolutnym pokoju i kleić latawce o różowo-niebieskich warkoczach ...

 

Zaznaczam terytorium kobaltową kredką do makijażu
Wychodzę wieczorem na festiwal kalkomanii
Nie rozumiem jeszcze, że nigdzie się nie odcisnęliśmy - ani lekkością, ani piętnem.

Odwracam plecy do chmur

Czuję, że pośpiech tylko przyspiesza ten dzień, kiedy bezradnie skonstatuję starość w obwisłym lustrze...
... Możesz mnie brać do woli.
Na smutne-wesołe miasteczka i płatne autostrady z kocich łbów.

Łaskotki? 

Przecież i tak tam nie polecisz! Przedwczoraj zwróciłam bilety. Czy raczej napisałam o nas ... bilet. Ale nikt nie przeczytał. 

Uczucia! Te nadbagaże! 

Dopłacisz? 

 

Czy ty w ogóle zdążyłeś gdzieś ... być?!
Napierasz na mnie swoją męskością ...
Szukam tego mojego biletu. 

W sobie ... 

Latawiec! Układa się w sensowną całość, ale rozmowa się nie klei:
''Jak będzie po francusku 'szantaż'?''

 

Ściel łóżko i wynoś się bez przesiadek. Zwrotnicę zostaw. 

Jestem swoja. 

[Leszczym]

@Lidia Maria Concertina ależ mi się to podoba... wybitna proza... aż przyjemnie przeczytać... miewam różne spostrzeżenia, lepsze, gorsze, różne i gdy czytam Twoje mistrzostwa czuję się jak uczniak w piątej klasie podstawówki... brawa nadzwyczajne!!!

[Lidia Maria Concertina]

@Leszczym Czyli, siedzimy w jednej ławce :)) A tak na serio - to wielkie dzięki, pozdrawiam!