Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Chciałbym Cię obok

jakub.m

Przez jakub.m
w Proza - opowiadania i nie tylko

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

jakub.m

jakub.m

Opublikowano
Opublikowano

Obiecuję. Obiecuję, że już nigdy nie zostawię ciebie samej, bez opieki. Jak złudne bywają nasze przyrzeczenia. Dziś pada. Krople drobnego deszczu, ześlizgują się powoli wzdłuż liści młodego dębu. Ptaki jakoś dziwnie, nienaturalnie, dzisiaj ucichły. Słychać jedynie krople anielskiego płaczu, odbijające się od kapy parasola. Ziemia, pod wpływem wody, pochłania kolejne hektolitry rajskiego napoju. Ona wie, co to łkanie. Ona wie, że nawet w niebie, czasem trzeba wyrzucić uczucia w formie płynnej. Chodzę bez celu, przemierzając kolejne kilometry lasu w samotności. Wiesz? Szkoda, że Cię tu nie ma. Moglibyśmy moknąć razem, bo deszcz zasieka. Moglibyśmy biec bez parasola. Emocje rozgrzane do czerwoności, osuszyłyby przesiąknięte, do ostatniej suchej nitki odzienie. Nasze usta wchłonęłyby resztki deszczu, opary naszych ciał. Chciałbym Cię obok. Biegłbym do Ciebie, dziesiątki kilometrów. Przekraczałbym mosty, przepływał najgłębsze jeziora, by ujrzeć jedynie twoje piękne lico, zamoczone poranną mżawką. I widzieć twój uśmiech, jak wpadam do kałuży, ochlapując wszystko dookoła, w tym Ciebie. Bezkarnie zwariowany. Chciałbym Cię obok. Chciałbym Cię obok.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Stokrotki dla Febe

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @tie-break Tak, powinien ją uprzedzić.  Miałam podobne przeżycie, napisał mi że zanim ewentualnie się zobaczymy, musi mnie przygotować. Co ja sobie mogłam wtedy pomyśleć?  Ale mnie to nie zraziło, bo wcześniejszy  kontakt był odpowiednio podparty.   
    • tie-break
      Przystanek końcowy

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Simon Tracy Wiesz, co mi przyszło do głowy? Zaczęłam się zastanawiać, co by się wydarzyło, gdyby po wspólnym "dymku" podmiot liryczny i duch mężczyzny w kaszkiecie postanowili wyruszyć razem na miasto. Jak ja bym chciała to zobaczyć! A co tam, raz się (nie) żyje! Zaciekawiła mnie ta opowieść, bo jest niemal "flmowa". Tak mógłby się zaczynać interesujący obraz, może taki trochę w stylu Tima Burtona, nawiązujący technicznie i estetycznie do "Gnijącej panny młodej". Ze stosowną dawką wisielczego humoru, przełamującego wyjściową depresyjność.
    • Berenika97
      Stokrotki dla Febe

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @tie-breakBardzo dziękuję za opinię. Co do schematyczności to się, jak wiesz, zgadzam. Ale oprócz treści jest jeszcze forma przekazu. A wracając do tego, że chłopak mógł ją uprzedzić o swojej niepełnosprawności. To nie zawsze działa tak, jak nam się wydaje. Mój znajomy, trochę starszy ode mnie miał wypadek na motocyklu, przeżył ale jako niepełnosprawny. Szybko opuściła go dziewczyna (po 2 latach wspólnego życia),  Po wyjściu z psychicznej depresji, zaczął pisać na portalu randkowym, po prostu nie chciał być sam. Potem opowiedział mi, jak reagowały dziewczyny na wiadomość o tym, że jest na wózku. Jedna stwierdziła, że niepełnosprawni są mało inteligentni a ona chce mieć mądre dzieci, a inna zażartowała - to po co się tu pchasz z tym wózkiem.  Fenrir może bał się tak szybkiego odrzucenia a może chciał zobaczyć fizyczność Febe.   @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Napisałam to opowiadanie pod wpływem impulsu. Wyciągnęłam z "szuflady" to stare - wróciłam do niego, bo mama tego chłopaka o którym już wspominałam tie-break, poinformowała, że leci do Toronto na ślub syna. Chłopak wyjechał z Polski dzięki rodzinie w Kanadzie i znalazł tam żonę. Ucieszyło mnie to, ale moi bohaterowie zostali w Polsce. 
    • tie-break
      Zaduszki

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Simon TracyDziękuję :-) W zupełności się zgadzam. 1-2 listopada cmentarz przypomina raczej jarmark, albo piknik i bywa to męczące. My potrzebujemy raczej otoczenia sprzyjającego smutkowi. Chociaż w wielu kulturach nie jest to święto ponure, a raczej okazja, aby zaprosić bliskich zmarłych - nawet na chwilę - do swojego życia i cieszyć się ich - trochę magiczną - obecnością (o ile ktoś w nią wierzy i ją odczuwa). Pamięć to z kolei bardzo osobista sprawa. Jeśli ktoś nigdy nie czuł się związany np. z jakąś daleką, raz widzianą w życiu ciotką, albo praprapradziadkiem, którego nawet nie znał, to raczej zrozumiałe, że nie przejawia potrzeby odwiedzania ich na cmentarzu częściej, niż raz do roku, "bo wypada". Co innego wizyty na grobie ukochanych rodziców, dziadków, bliskiego przyjaciela...  @GerberDzięki :-)
    • Gerber
      prawda i fałsz

      Przez Gerber · Opublikowano

      @Annna2 Dzięki, również zdrowia życzę.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...