Przejścia

[FilipD]

Winogrona młodej krtani, 

przejrzała ta żyła wiekiem. 

Posągi starych aniołów, 

doświadczonych stażem. 

 

nami

 

Kruche stopy, pojęcie tam przemijania, 

wędrowców oznaka godna, 

że się zrobiło co trzeba. 

 

Stare pokoje i przejścia, 

domy starych prześcieradeł, 

korzenie wplecione w zamęt, 

tamtych cieni stare zdjęcia. 

 

Ostra dojrzałość kojąca,

czy Ci mówiłem co trzeba? 

Tamte noce z dala, 

by nie dotknąć się przypadkiem. 

Dziś to stara zwiewna kreska, 

na szczęście w tej strofie wiersza, 

wciąż nam chce się czerpać.