Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a kto go tam wie, teraz trzeba brzuszek zapełniać i zrywać jagódki z różnych krzaczków coby zimę jakoś przetrwać a że grizzly pobudzony ciągle chodzi to fakt haha tyle owoców leśnych wokoło, nie ma się co dziwić :)

Opublikowano

@Gosława kochana, tamto zdjęcie sprzed 5 lat, jak miałam 39 lat jeszcze hehe musiałam wstawić aktualne sprzed kilku dni coby już dłużej nie kłamać :) a że ja ładniejsza od @huzarc to oczywiste przecież

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@emwoo Bardzo tajemniczo, wszechświatowo, enigmatycznie, ale ciekawie. I czy to celowo, czy przez przypadek ciut symbolicznie i szymańsko wyszło. 

A misiek na ilustracji jak demon niedźwiedzia wygląda i działa na wyobraźnię.

Generalnie podoba mi się. Pozdrawiam :)

Opublikowano

@GrumpyElf dzięki Elfiku :) no i miło cię widzieć po dłuższej przerwie :))) gdzież to wywiało koleżankę, ha? 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

totemiczny zabieg niezamierzony zupełnie ale jak się tak zastanowię to masz rację, toż to jak nic zwierzę mocy przecie ;) i to w dodatku jedno z mojej triady wiec chyba moja podświadomość musiała zadziałać hihi Twoje komentarze jak zawsze wnikliwe :) dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@emwoo Jestem tu kiedy mogę i chcę, to była przerwa dyktowana brakiem jednej z możliwości :P 

ps. Widzę, że zarówno Ty i Error byliście u tego samego fotografa co ja; amy fotki jak rodzeństwo teraz xD. Też mi miło Cię widzieć i ściskam <3 

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano (edytowane)

@emwoo bo to chyba już nie wiersze:

 

Wytartych ust do krwi od pocałunków nie chcę
Dlatego biegnę, dla tego jestem
Spotkać za rogiem twarz znajomą w obcym mieście
Dlatego krwawię, z Bogiem nie będę
Piękno jest w oku patrzącego, więc zamykam je
Kłują, kochankowie dusz, dziwka i śmieć
Palące ślady palców po okoliczności splocie
Stopy bose, w ostrogach, ale całe w błocie

Ref: Skała, twarda i błyszcząca tak jak nigdy ja
Fala, prawie  tak ciemna jak esencja zła
Karma, co wraca do Nas jak wczorajszy wiatr
Ta stara suka, jak nauka o  początkach dnia

Chcę objętością być, każdej myśli, czucia
Dzisiaj niech przychodzą spocząć we mnie
Więc przebiegnę 100m w godzinę, może się uda
Przestać gonić śmierć w morderczym tempie
Byle nie być tą historyjką o sobie samym,
Której na co dzień trzymam się kurczliwie
Chcąc zapomnieć o  zapamiętywaniu
w stanie wojny, ze swoim  życiem 

Edytowane przez Nomada (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
    • @Leszczym tylko byś powiedział inaczej

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...