Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wychowałem trójkę i dzieci mało słuchają, a dużo obserwują i natychmiast wychwytują rozbieżność miedzy wskazówkami a zachowaniem je dającymi w temacie. Pozdrawiam. 

Opublikowano

@Marek.zak1 Teoretycznie - bardzo szlachetne. Ale w praktyce... wydaje mi się, że ten "przykład", który usiłujemy dać dzieciom, to zawsze w pewnym stopniu jedynie poza wykreowana na potrzeby wychowania.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dlaczego, jeśli ja nie palę, to oznacza więcej, niżbym palił i pouczał o szkodliwości palenia. To, że nie palę nie jest pozą tylko wewnętrznym przekonaniem, ze tego robić się nie powinno. Pozdrawiam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Palenie to taki prosty, oczywisty i jaskrawy przykład. Ale dzieci, jak sam wspomniałeś, dużo obserwują. A jeszcze więcej podświadomie - mimowolnie przejmując wady rodziców, z których sami rodzice nawet nie zdają sobie sprawy. To jedno. Zaś drugie - świecisz przykładam, dopóki dziecko nie spyta "a jaki ty byłeś w moim wieku". A na to już nie ma mocnych ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jasne, że proste to nie jest, bo tu jest wiele wpływów na kształtowanie dzieci, z podwórkiem na czele, ale dzieci wychwytują fałsz, więc jeśli go dostrzegą w jednym przekazie, inne także będą kwestionowane. Jak mawiał klasyk: róbmy (przynajmniej) swoje. M

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tego jako rodzic właśnie boję się najbardziej - podwórka. Że wszystko dobre, co udało mi się wpoić dziecku, za sprawą kontaktu z "podwórkiem" pójdzie jak krew w piach. A to zaczyna dziać się już teraz, za sprawą przedszkola...

 

Nie wiem, co za klasyk to powiedział, ale złote słowa, zwłaszcza to "przynajmniej" ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Klasyk Wojciech Młynarski, a "przynajmniej" to mój dodatek:). 

W temacie syna, nie jest proste, bo z drugiej strony jak bezkrytycznie przyjmie uwagi ojca, to znaczy, że dupowaty:).  

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Taki to paradoks intencji wychowawczych: chcę wychować indywidualistę DOKŁADNIE takiego, jak ja... :P

  • 3 tygodnie później...
Opublikowano

To jest bardzo ciekawe spostrzeżenie. W młodości chciałem być zupełnie inny niż ojciec, a z wiekiem stwierdzam, że się coraz bardziej do niego upodabniam. Geny to jedno, a wzorce zachowań gdzieś tam zawsze, choćby podświadomie, wnikają w człowieka. 

Opublikowano

No tak. "Najbardziej" podobają mi się życiowe nauki ojców udzielane synom w stanie upojenia alkoholowego. Tzn. nie synowie są upojeni, tylko ojcowie.

 

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiersz sam sobie przeczy, bo niby niema rymu, a tu nagle łup! Jest! Z Bogiem pewnie tak samo... nic to, że w galerii.  Pozdrawiam. :)
    • Bardzo ładny teks, a te wszystkie nawiązanie dodają mu tylko smaku. Pozdrawiam. 
    • @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...