Świt Ostatniego Zmierzchu – 2

[Dekaos Dondi]

Inna wersja

 

 

jeśli pozwolisz

zamieszkam w twoim ogrodzie

  

spoko

nie wyważę zamkniętej furtki

  

możesz nie wierzyć w bajki zaklęte

wśród drzew i kwiatów

   

nieraz spękanej ziemi

  

na której kiedyś ujrzysz

kwitnienie pierwszej chwili

początek wytchnienia od zgniłych jabłek

  

pochmurno tu jakoś

liście szeleszczą gniecione zapomnianym wiatrem

napędzał żaglówki łamał drzewa

 

rusz wreszcie tyłek z zimnej trawy

wilka dostaniesz

może ci odgryźć ostatnią szansę

 

spójrz

to miejsce magiczne

widzisz upływający i siebie w nim

przeciskasz się pomiędzy sekundami

na tarczy w jedną stronę

 

tiku tiku tak

 

może byś chociaż wyczyścił

zostawiasz cuchnącą smugę

na zegarze po którym pełzniesz

 

tiku tiku tak

 

nie wiesz

kiedy kukułka wyskoczy

zepchnie z czasu

na ostrą krawędź wskazówki

poderżnie gardło wylogowaniem

  

pytasz co to znaczy

 

zakładam że doczekasz wakacji

więc się przygotuj

na wyspę bez powrotu

  

*

powiedz

czy w zmierzchu ostatnim ujrzę świt

 

*

hmm… a jeśli nadal śnisz...