Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wyzwoliłem się rankiem ze wspomnień
ułożyłem pod sosną jak dachem
jesteś miła igliwiem koło mnie
szyszką jesteś żywicą i piachem

dniem słonecznym i diablo gorącym
ociężałym przelotem motyla
szumem lasu jak balsam kojącym
moje serce w błękity owijasz

przywaliło mnie szczęście ogromne
ani ruszyć nie mogę rękami
jak to dobrze że jesteś koło mnie
że cię mogę dotykać oczami

Opublikowano

leniwie i bardzo przyjemnie (żeby nie rzec- wiosennie...). zastrzeżeń nie mam. ewentualnie sugerowałabym jakiś mocniejszy akcent, ale nie zrobię tego bo wtedy nie będzie już tak leniwie i przyjemnie ;)
pzdr

Opublikowano

Za oknami ciągle zima, a w ludzkich sercach już wiosna. Gratuluje! Ten wiersz napisany jest w takim stylu, jaki mi odpowiada zresztą, jak widzę, nie tylko mi. Nie potrafię jednak rozgryźć jednej myśli autora cyt.: "ułożyłem pod sosną jak dachem". Jeżeli znajdziesz czas i ochotę, spóbuj mi to zinterpretować.

Pozdrawiam cieplutko,

Opublikowano

wyzwoliłem się rankiem ze wspomnień
ułożyłem pod sosną jak dachem

W moim zrozumieniu te dwa wersy oznaczają: "wyzwoliłem się rankiem ze wspomnień, ułożyłem się pod sosną jak pod dachem"

Pozdrawiam.
Ja.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Witaj Jacku! Ja odebrałam to tak samo, ale czy taka forma jest poprawna? Specjalnie mi to nie przeszkadza, bo zawsze, podkreślam, zawsze szanuję wizję autora, bo skoro on tak to widzi to znaczy, że tak ma być i już.
Pozdrawiam,

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pańcia nic nie rozumie, ja muszę na dworek. Proszę, wciąż błagam, nad uchem jej skomle. Gdy chwila mnie zwiedzie, nadzieja ogromna. Gdy widzę, że w stronę mą wreszcie spogląda.   Chcę siusiu Pańciu, ale sam się boje . Chcę żebyś smycz wzięła, kupkę szybciutko zrobię. Chcę teren oznaczyć, by obcy wiedzieli. Że tutaj Cezary, Panem na dzielni.   Wszędzie sieję postrach, każdy ucieka pędem. Ostatnio ciocie Pańci, pogoniłem z uśmieszkiem. Zęby jej pokazałem, głośno z grozą szczekałem. Broniąc naszej posesji, litości nie miałem.    Raz obcy dziwny człowiek, z nienadzka podjechał . Usiadłem na schodek, nie wiedział co go czeka. Nagle się pokazał, w rękach niósł stary worek. Gdy tylko mnie zobaczył, ze strachu popuścił w spodnie .   Jestem dobry piesio, Pańcia powtarza ciągle. Kocham moją Pańcię, zawsze stanę w obronie .
    • @violetta o to znaczy .... @OloBolo @violetta   Podobno Was jest wszędzie więcej niŻ Nas  ..... NIESTETY :(
    • Jest dużo babeczek :)
    • w taki dzień się nie umiera  tyle jeszcze jest przed nami  zobacz słońce pięknie świeci żegna lato promieniami     mnóstwo przecież marzeń miałeś  gdzieś wyjechać coś zobaczyć  do swej żonki się przytulić  i raz jeszcze cnotę stracić   a tu dupa-dupa blada  ktoś cię woła tam gdzieś z góry  dawaj Bogdan - dawaj do nas pojedziemy na Mazury    będziesz ryby sobie łowił  przecież lubisz tak się byczyć  ryb jest u nas pod dostatkiem  trzeba tylko sieć zarzucić      20.09.25.
    • kiedy pada deszcz lubię iść ogarnia mnie Warszawa ulice ułożone pod wiatr czarne parasole wychodzą z żabki kiedy szlocha deszcz depczę kałuże na Poniatowskim zgniłe liście lepią się do butów po drugiej stronie Wisły kiedy na ścieżce półmroku pulsuje zielone poeci bazgrzą w podcieniach mokre wiersze przechodzą ulicą
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...