Łóżko podwodne

[Lidia Maria Concertina]

Kładę się spać razem ze łzami
Opłakującymi kolejny zachód słońca

W pokoju tylko mucha i ja
W telewizji - obrady na temat pozaziemskiego gorąca

Dla mnie nie ma sensu poranek nie tętniący pieśnią i kawą
W życiu tyle warta jest powaga, ile, pokerowo, pośmieje się z zabawą ...

 

Wszyscy już wyszli.
Z przyjęcia, na którym po stołach turlały się marcepany
Gięły się mosiężne świeczniki, iskrzyły - stalowe celofany

A świat był obolały - od oznak miłości i śmierci, namiętnych całusów księżyca
Łzy ...

Przykucam nad ich kałużą ... przyglądam się swoim życiom ...
Kłamcy, oszusta, szydercy, znanego nienawistnika

Śmierć praży dla mnie kawę
''Czy wspomnisz mnie w pamiętniku ...?''

Nie, nie! Stąd też uciekam. 

Niech da mi się zbudzić nad ranem
Co rusz to nowy początek
Choć końce ... pozaczynane ...

Wyturlam się z własnej trumny
Nie chcę, by ktokolwiek mnie zabił !!! 
''Zginęła od słomianego zapału ...''

 

Mnie? Nawet popiół nie trawi... 

[corival]

@Lidia Maria Concertina Zaciekawily mnie Twoje przemyślenia.

Na koniec pomyślałam, że gdybym przeczytała, ze nie trawi Cię ogień, to bym się zaczęła Ciebie obawiać. Popiół mnie nie zdumiał. W końcu jego moc tkwi w źródle pochodzenia ;)

Pozdrawiam :)