Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Marcin Marcińczyk Dziękuję za odwiedziny i pochwałę. Co do treści natomiast... Wczytaj się :) Jest i o Gorgonie, przygodach z Bellerofontem, o przybyciu na Olimp i pracy wykonywanej dla Zeusa (przynoszenie piorunów), o utworzeniu źródła Hippokrene i jego znaczeniu dla poetów i poezji, a także o nagrodzie jakiej Pegaz dostąpił, czyli umieszczeniu go wśród gwiazd w formia gwiazdozbioru. Wszystko w wierszu jest i zapewne przy uważnym czytaniu wyłowisz meritum. Pozdrawiam :)

@Kot Jak już wyżej Marcinowi wyłożyłam, meritum w wierszu jest, ale jakoś, po trudach i znojach, udało mi się je wyłożyć całkiem nie wprost. Sygnały i słowa klucze jednak są.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Spodobało Ci się akurat to, co dotyczy poetów :) Strofa mówi o utworzeniu przez Pegaza źródła Hippokrene. Źródłosłów to właśnie owo źródło, którego woda jest wszak przyczyną natchnienia, a co za tym idzie potoku słów, z których tworzy się wiersz.

To dla mnie bardzo dużo. Dziękuję. Starałam się i chyba wyszło.

Pozdrawiam :)

@huzarc@Gosława @heksDziękuję Wam za wizytę i ślad obecności. Pozdrawiam :)

Opublikowano

@Gosława  Ais faktycznie podrzuciła przepiękne zdjęcie.

Wyjątkowo mi się pisało ten wiersz. Może dlatego, że Pegaz jest koniskiem? I wyszła rzeczywiście niemal opowieść jakaś. Cieszy mnie, że się podoba. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W każdym chaosie pojawia się dobro jak i zło, nie odstępuje milami pisanych  nam wierszy

A frazy, jakie powyższym wstawiłem, są dopełnieniem weny; jaka niestety pojawia się jednym cały czas, innym znika na jakiś czas! 

Super treść -:)

Uśmiech zostawiam.

Pozdrowienia!

Opublikowano

@corivalzjadło (internet pewnie) mój zapisek  :(  że to ja tego Pegaza powołałem do życia, bo urżnąłem łeb tej meduzie - ale może to dobrze zrobiło, bo to się okazała zwykła meduza i do tego nad Adriatykiem.... (dobrze że serduszko zostało)

Gość Franek K
Opublikowano

Fajne masz te klimaty, tylko dlaczego takie rozchełstane? O ileż przyjemniej by się czytało, gdyby była w tym jakaś rytmika. Każdy w zasadzie wers ma inną liczbę sylab i średniówkę od sasa do lasa. Szkoda, bo pomysły masz świetne. Czekam na moją ulubioną Kasjopeę.

 

Pozdrawiam. F.K.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Swoją drogą nie masz litości dla aktorów, moim zdaniem tylko Ewa Demarczyk by podołała - fantastycznie ślizgasz się po dykcji jestem zachwycony jak lekko a zarazem trudno się to czyta w sensie recytuje. 
    • @Berenika97 mnie trudno jest wiele rzeczy pojąć i wtedy pozostaje wiara dziecka nie analizuję a przyjmuję z wiarą. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...