Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Radosław
Opublikowano

Podobnie jak Waldek myślę, że jest  to coś. Wiersz zatrzymuje na dłużej. 

Co do warsztatu, zastanawiam się nad "ona" i " toń  świata" 

 

Z całości bije serce i przekaż- tego Ci gratuluję. 

 

Pozdrawiam. 

Opublikowano

Ciekawy tekst, choć ciut niespójny, a może jednak nie...

Skoro byłeś szlachetny i dobry, to i tak masz przechlapane? Może i tak być.

To "jak uczyniłeś" osobiście zamieniłbym na "co uczyniłeś".

Opublikowano

@iwonaroma trafiłaś w moją rozterkę (z człekiem) ale tak było na tej pożółkłej kartce z szuflady - zmieniłem na człowiek i.... zostawiłem jak było. ale jakoś się nie upieram, może zmienię?

@Radosław odpowiem podobnie jak do @iwonaroma - tak to kiedyś napisałem i nie chciałem (za bardzo) poprawiać... widzę niedoskonałości, a jak poprawiam to jest jakby gorzej.

@Franek K Tu sam siebie rozumiem, bo odniosłem się do ówczesnego (w moim życiu) zdarzenia. Ale faktycznie, patrząc z boku, jest to trochę "pokręcone" a sam "czepiam się" czasem, jak ktoś tak pisze... (uświadomiłeś mi, że mogłem dać go na "warsztat")

Opublikowano

@Antoine W Nasze uczynki i decyzje prowokują zdarzenia, które jakoś tam wpływają na nasze życie. Uczynki dobre i złe lubią wracać i to niekiedy w zaskakująco nieprzewidywalny sposób. Czasem niestety lawiną... Dający do myślenia wiersz, jak dla mnie bardzo wieloznaczny. Można byłoby go dopracować, ale sądzę, że i tak jest czytelny. Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Och Karol ! Świetne! 
    • Poeta, w niemym geście, pochyla się nad stołem. Długopis, wąż z kryształowymi oczami, ślizga się po stole - zimny i obcy, sycząc alfabetem, który zapomniał istnieć. Jego tusz pachnie gwiezdnym pyłem i wspomnieniem spadających słońc. Kartka patrzy na niego niczym zimne, puste niebo po burzy - gotowa przyjąć wszystko, lecz nic nie wydać, choć skrywa w sobie miniaturowe galaktyki spragnione tylko hałasu. Ich orbitujące atomy tańczą w rytmie śmiechu kwantowego kota. Chce pisać - ale słowa uciekają, robią mu w głowie kabaret. Pomysły wirują jak kalejdoskop roztrzaskanych szyb. On łapie je dłonią pełną powietrza i chaosu, jakby łowił spadające gwiazdy w beczce mleka. A w kącie jego myśli samotny smok z migoczącymi skrzydłami, podśpiewuje starożytne formuły nonsensu. Lustro pokazuje go jako klauna w płomiennych skarpetkach, pół geniusza, pół katastrofę. Jego cień tańczy własnym życiem przez dziurę w suficie, a wnętrze -  puste jak opuszczony statek w porcie z mgły, pełne echa nieopowiedzianych legend i szemrzących w nim mgławic szeptów. Śmiech i rozpacz tańczą w nim tango groteski, wirując w rytmie, którego świat nie potrafi zobaczyć za kotarą absurdalnej codzienności. Długopis drży jak skrzydło motyla w trzęsieniu ziemi. Czas pęka jak bańka mydlana. A on siedzi - groteskowy i majestatyczny w swojej niemocy - jak kamień, który próbuje krzyczeć na ocean, a ocean odpowiada mu ciszą z dna świata. W jego cieniu rośnie las zrobiony z melodii, który szepcze w rytmie galaktyk. Kartka jest morzem ciszy, falującym od pustych słów. Każda linia niewypowiedziana - wybuch gwiazdy, eksplozja koloru i śmiechu w czerni, czasem rozpryskująca się w tęczę utkaną z chaosu komet. Poeta, zamknięty w swoim własnym teatrze, czuje, że jego niemoc to najbardziej dziki, najbardziej szalony i najpiękniejszy wiersz, jaki mógłby napisać. Bo Stwórca też czasem gubi długopis, a wtedy pisze sobą, udając, że wie, co pisze.    
    • @Radosław Na rzeczy!!
    • zanim słowa  uwiły sobie gniazda   nastał czas  odlotu   
    • Proste życie, kalafior z masełkiem, kefir, śliwki z Mołdawii, o Boże jakie pyszne i rugelach też ze śliwką, cynamonem i orzeszkami:) lubię takie niewymuszone:)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...