Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Samozabójstwo


Rekomendowane odpowiedzi

Kiedy tak leżę, myślę za siebie.
W przeszłości bredzę,
a może grzęznę, a może brodzę.
Bez ciebie już nigdzie nie zdążę.

 

Nie mam już miejsca w sercu.
Nie mam już serca na miejscu.
Gdybym umiała zabić się sama,
serce bym nożem poczęstowała.

 

Realnie, fizycznie z pełnym naciskiem.
Lubię to w głowie widzieć - mistyczne
uczucie, kiedy uchodzi życie,
jak wydech z płuc lekko, nieskrycie.

 

Jak fala biegnie ciepła i chłodu.
Uchodzi z piersi dusza niemłoda,
a może młoda, może zbyt młoda,
a może wróci w postaci płodu.

 

I gdy tak patrzę, odczuwam ulgę,
że to już za mną, już mogę umrzeć.
I nie chcę słuchać, w czym szukać sensu.
Cieszę się tym upływem bezsensu.

 

Zabiję serce, bo tyle umiem.
Tak strasznie boli, gdy tylko czuje.
Zabiłam serce i nie chcę go więcej.
Bez ciebie co dzień zabijam serce.

 

19.06.2021

Edytowane przez siachna
Interpunkcja (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

czytam to lekko zaniepokojony...

nie można iść w tę stronę, choć mrok wciąga i kusi... nie można iść też w bezgraniczne kochanie własnej osoby.... chyba trzeba poszukać miejsca dla siebie w swojej głowie, na nowo spojrzeć na siebie i miejsce, gdzie się chce być, ale  w ŻYCIU

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kolęda   Wśród nocy cisza, ciemno wszędzie,  Tylko moje myśli krążą wokół Twoich snów. Zgubiłem siebie, nie wiem już nawet gdzie, Każdy dzień jak cień, światło tu nie sięga.   Sięgać próbuję w przyszłość odważnie,  Ale jest mi tu jakoś niewyraźnie.  Tak pusto, głucho wszędzie,  I nie wiem co to będzie.  I czy cokolwiek będzie.  Mówią, że życie to nie bajka, Ale nikt mi nie powiedział że to będzie thriller.    Czuję chłód, choć w pokoju ciepło, Każdy mój uśmiech to gęba z plastiku.  Lubiłem marzyć, teraz boję się, Że dawne marzenia to tylko zły sen.   Za rogiem czeka na mnie nowy dzień, I znów zapomnę, co znaczy "żyć". I tak w kółko, bez celu, bez końca.  Czy znajdę siebie, w tym całym szaleństwie?
    • @Leszczym Metaforycznie prezent odnalazł miejsce w tekście. Być może adresat doceni wartość prezentu :))
    • @Natuskaa    Dziękuję Ci wielce

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .
    • @violetta dzięki; publikuję tutaj tylko dodatkowo - normalnie na TwojeWiersze (jako RoMiś - bo 'Groschek' ma blokadę); tego portalu nie rozgryzłem do tej pory..
    • @Hiala @Monia @Domysły Monika @malwinawina @Leszczym, ponieważ zauważyłem, że jest tutaj taki zwyczaj, że autor dziękuje za polubienia swojego wiersza, to i ja wam dziękuję. I, jak już zapowiadałem, mam zamiar napisać własną interpretację tego mojego wiersza. Ponieważ spotkałem się tu na portalu z taką opinią, że interpretacja wiersza przez autora może zagrażać intuicji czytelniczej, to proponuję, żeby ci, którzy tak myślą tej interpretacji po prostu nie czytali. Ja ze swej strony uważam, że autor wiersza powinien być także uczestnikiem dyskusji o swoim wierszu, chociażby dlatego, że dla samego autora znaczenie jego poezji nie musi być wcale jasne, autor także może po upublicznieniu swojego utworu go niejako "odkrywać". Autor może także mieć świadomość, że jego autorska interpretacja własnego utworu wcale nie musi być jedyna i autorytatywna... .
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...