Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

(Nie)ostatni raz, część 12

Michail
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Michail

Michail

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Gdy dobiegł do swojego pokoju, gwałtownie otworzył drzwi i wpadł do środka. Usiadł ciężko w fotelu, podczas gdy myśli i emocje wciąż prowadziły wyścig. Przyspieszając.

Widział wewnętrznymi oczami wiele scen i wydarzeń z ich życia. Tych dopiero przeżytych i tych bardziej odległych w czasie. Sprzed sytuacji granicznej, która o mały włos stałaby się jego udziałem. Przesuwały mu się w pamięci te sprzed kilku tygodni i, nie wiadomo dlaczego, te z jednego z poprzednich wcieleń. Dziwnym trafem znów z siedemnastowiecznej Rzeczypospolitej - w istocie Trojga Narodów - z czasów bycia rycerzem na służbie księcia Jeremiego Wiśniowieckiego. Nosił wtedy nazwisko Zaruski i był żonaty z nią właśnie. Z Anną. Tyle, że wtedy, w tamtej inkarnacji, umiała wybierać. Prawdziwie kochać i być wierną. Przypomniał sobie, jak przybrana w męskie szaty towarzyszyła mu w niejednej bitwie, za cichym przyzwoleniem księcia pana.  Słusznie zwanego oświeconym, bo przecież wiedział o wszystkim. Jak zawsze wtedy spoglądał na nich bacznie. 

Widział jakby z boku - choć zarazem będąc w bitewnym ścisku - jedną z potyczek z Kozakami pod Zbarażem. I niepomierne zdziwienie pana Podbipięty, gdy razem siekli i ścinali walczących o swoje prawa powstańców. Obaj widzieli, jak jej twarz nabierała wtedy wyrazu zaciekłości, dziwnym sposobem będąc jednocześnie piękną i dziką. Na który to widok pan Longinus wzrok odwracał. Pewnie powtarzając sobie, że patrzeć hadko. A on? Południowa krew - myślał o niej wtedy. Chociaż kto wie - dodawał zaraz. Może w nieznanym mi wcieleniu była wojowniczką? Obeznaną z wojennym rzemiosłem mieszkanką dalekiego kraju? Może właśnie północnego, jak Szwecja?   

Że też musiała tak pogubić się w międzyczasie, westchnął ciężko.

Wszystko przez słuchanie złych emocji. I przez ten jej cholerny upór, z którym już wonczas miewali trudności.     

I przez który... 

 

Voorhout, 7 lutego 2021            

Edytowane przez Michail
Literówki (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      Modlitwa Wigilijna

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @beta_b dziękuję
    • Cole
      O moich przyjaciołach

      Przez Cole · Opublikowano

      to nie są twoi przyjaciele.  tak mi próbowano wmówić Co tak naprawdę o nich wiesz? muszę się trochę natrudzić    by przypomnieć sobie szczegóły ich żyć, ich związków, ich przeżyć  jak gdyby me myśli już pruły zapamiętanych faktów nić   nie wyrecytuje ich wszystkich miłości, nie znam ich życia w szczegółach nie często jestem u nich w gości czyżby się ta relacja popsuła?   tak naprawdę wiem o nich wszystko  co powinienem wiedzieć i nie potrafię sobie wyobrazić  lepszych przyjaciół na świecie 
    • Marcin Tarnowski
      Ambicji eksport kontra jej duszenie

      Przez Marcin Tarnowski · Opublikowano

      Myślę, że Polska nie jest najnieszczęśliwszym z państw, jak to się zdaje po lekturze wielu ujęć jej dziejów. – Czy to nie przeniesienie wady wiadomości, przedstawiających serię codziennych katastrof? – Bo, spójrzmy na końcówkę listy krajów szczęśliwych, na te najnieszczęśliwsze: – Państwo wielkomorawskie – nie przeżyło średniowiecza; – Księstwo Serbołużyczan –  nie przeżyło średniowiecza;           A przecież odnotowywani są ich władcy: Książę Derwan (ok. 632 w kronice Fredegara, łac. Dervanus, dux Surbiorum), jako książę plemienia Surbiów (tj. Serbów łużyckich), Książę Miliduch (†. 806, łac. Miliduoch, Melito, Nusito) – książę serbołużyckiego związku plemiennego, a nawet z tytułem „król Serbii”. – Państwo Wieletów vel Luciców – nie przeżyło średniowiecza; – Państwo Stodoran –  nie przeżyło średniowiecza; – Państwo Obodrytów –  nie przeżyło średniowiecza;           A przecież znani są ich niektórzy władcy, np. Książę Gostomysł (†844, łac. Goztomuizli, Gestimulum). Książę Stoigniew (†955), wymieniany jako współrządzący z Nakon (†965 lub 966) Książę Dobomysł (w 862 wg Annales Fuldenses odparł najazd Ludwika II Niemieckiego, po łac. zwano go Tabomuizl), Książę Mściwoj, który w r, 984 roku wziął udział w zjeździe w Kwedlinburgu. Książę Przybygniew vel po niemiecku Udo. Książę Racibor. Książę Niklot. – Prusowie – nie przetrwali średniowiecza; – Jaćwingowie – nie przetrwali średniowiecza; – Królestwo Burgundii – nie przetrwało średniowiecza, choć w latach 1477-1795 wymieniani są władcy Burgundii ale tylko tytularni, bez ziemi i realnego państwa. Itd. A Polska? Z Polską jak widać mogło być dużo gorzej!   Pozdrawiam!  
    • andrew
      Boże Narodzenie

      Przez andrew · Opublikowano

      piękny dzień  słowo Ciałem się stało    niebo otworzyło świt  przyszedł na świat  Bóg człowiek    Jego słowa  światłem  światłem  wskazującym drogę    mamy  prawdziwą wolność  możemy Go przyjąć  lub nie  nasz wybór    bez Światła… łatwo pobłądzić   12.2025 andrew  Boże Narodzenie   
    • Pastav
      Miłość za stalową bramą

      Przez Pastav · Opublikowano

      Czym jest miłość, gdy zaczyna się kryzys? Co się czai, by zranić, by zabić jak tygrys? Gdy chcesz pogadać, lecz pustka w głowie. Zapytasz „co tam, co robi?” i po rozmowie. Albo przemilczysz i nie napiszesz słowa, wtedy powstanie wielka brama stalowa, którą będziecie próbować otworzyć, by szczęśliwe chwile od nowa tworzyć. No chyba, że żadne kroku nie zrobi — wtem brama się zamknie i kłopotów narobi.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...