Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Franek K
Opublikowano

Publikuję ponownie tekst z okazji Dnia Matki, gdyż poprzednią wersję usunąłem.

 

Zawsze spowolni zegar dla ciebie,

Za rękę lęk twój przytrzyma każdy.

Na plecy troski założy sweter

I przeprasuje senne koszmary.

 

Mądrze nakarmi cię dobrym słowem,

Ręcznie upierze twoje sumienie.

Bałagan myśli posprząta w głowie,

Otuchę ciepłą do wnętrza wleje.

 

Plastrem czułości poskleja rany

Te powierzchowne i te głębokie.

Wnet się zagoją, pielęgnowane

Przez opiekuńcze kojące dłonie.

 

Mocnymi nićmi wszelkie rozdarcia

Tak zaceruje, jak tylko umie,

Zafastryguje pęknięte serce

I skołataną połata duszę.

 

Okruchy wspomnień dyskretnie zmiecie

Ze stołu życia, nie na podłogę,

Lecz do kieszeni, aby zatrzymać

Te chwile blisko, zawsze przy sobie.

 

I da ci wiarę w to, że dasz radę,

I da ci radę, abyś w to wierzył,

Że świat przed tobą stoi otworem,

Los twój od ciebie tylko zależy.

 

Rozstanie z matką to trudna chwila,

Nic nie trwa wiecznie, toczy się życie.

Gdy coś się kończy, coś się zaczyna

Kolej na ciebie, by być rodzicem.

 

A kiedy w ślepy zaułek zabrniesz,

Pamiętaj o tym, że choć dorosły

Dla matki zawsze zostaniesz dzieckiem,

Oparcie będziesz mieć w jej miłości.

 

Opublikowano

Powtórzę za Kolegami, dobrze, że wiersz wrócił.. bardzo dobra treść, każdy wers na wagę złota,

a całość to góra pięknych przemyśleń o mamie - kobiecie, a te potrafią wiele.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Mi też się wiersz podoba

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo zgrabnie wykorzystana gra i odmiana (słów). 

 

Tu w mniejszym zakresie, ale też fajnie. I brakowało mi Ciebie na orgu. bb

Gość Franek K
Opublikowano

@dot.

 

Trochę go pozmieniałem. Poprzednio miał tytuł "Matka jest tylko jedna", co trochę dziwnie się kojarzyło :)

 

Dzięki Dot :)

@Marek.zak1

 

Dziękuję panie Marku i kłaniam się :)

@dot.

 

Może trochę za dużo patosu, ale trudno było go uniknąć.

@beta_b

 

Dzięki Beta. Jestem hazardzistą. Uwielbiam grać słowami :)

@Nata_Kruk

 

Dzięki Nata. Trochę laurka z tego wyszła, ale w tym temacie trudno inaczej.

 

Pozdrawiam. F.K.

@Annuszka

 

Dzięki Annuszko i nie rozlewaj tego oleju za często :)

 

Pozdrawiam. F.K.

@Waldemar_Talar_Talar

 

Piękne dzięki panie Waldku :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre Z szacunkiem schylam głowę :) Wszystkiego pięknego :)
    • @Migrena Mam „ wrażliwcom” co wiedzą jak smakuje kawa o poranku….niech płynie wszystko-:)od

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      życzę….
    • Piłaś siebie z jego ust jakby każde słowo było toastem. Był zachwycony – do pierwszego haustu. Potem już tylko pił. I pił. Nie rozróżniał roczników, nie czytał etykiet. Szukał ciężaru w ciele, nie w tym, co dojrzewało latami. A ty – dumna jak burgund w kryształowym kieliszku – stałaś się wodą w plastikowej szklance. Nie dlatego, że przestałaś błyszczeć. Lecz dlatego, że on patrzył tylko przez szkło.
    • @Annna2Bardzo dziękuję! Masz rację  - Człowiek poraniony w dzieciństwie, często nie może się odnaleźć w dorosłym życiu. 
    • Zacząłem od rekonesansu - począłem subtelnie zataczać wokół niej kręgi, przyglądając się jej z każdej strony, uważając, aby przypadkiem nie pokazać mojego zainteresowania. Uważałem wtedy naszą domniemaną bliskość za dosyć intymną, za delikatną i gotową do rozsypania się w drobne kawałki pod nieuważnymi, obcymi dłońmi, ponaglającymi ruchami nie cierpiącymi subtelności. Dopiero potem skojarzyłem te spacery z orbitowaniem, choć byłem raczej księżycem (a ona nie była słońcem!), bowiem o ile pozwalała mi na to okazja, moją twarz cały czas kierowałem ku niej, starając się łapać wszystkie refleksy, które mogły mi rzucać poroztrzaskiwane szyby, czy fragmenty gołej blachy. Nie zliczyłbym ile takich okrążeń zdołałem wykonać przed powrotem do domu, lecz pewny byłem wszystkich uzyskanych informacji - całkowicie pustej framugi po oknie na parterze, idealnego miejsca na wtargnięcie do środka, otoczonego z trzech stron samą fabryką, tworzącą w tym miejscu odrobinę prywatności, z dala od pustych przechodniów jak i wścibskich oczu lokatorów przyległych do niej bloków. Następny tydzień spędziłem na wyczekiwaniu - w drodze do szkoły nadal ją mijałem, tym razem bez tak wcześniej nierozłącznego ze mną wstydu, obnażyłem się już przed nią, byłem już w pełni winny dokonanej myślozbrodni, która już w sobotę miała stać się czynem. Siedząc w ławce starałem się zadowolić rudymi włosami koleżanki siedzącej dwa rzędy przede mną, nawet starałem się docenić jej urodę, to jak słońce wpadało jej we włosy, lecz zacząłem brzydzić się tym, jak starałem się zastąpić nasze uczucie takim substytutem, brzydziłem się moją młodzieńczą naiwnością, myślą, że będę mógł doznać tej samej przyjemności w ramionach byle dziewczyny, że próbuję sprowadzić namiętność bliskiego kontaktu z istotą tak skomplikowaną jak ona do czystej sensacji dotyku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...