Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Między bajki


Rekomendowane odpowiedzi

Progi były za wysokie

mówię tu o rzecznych progach

gdyż pokonać chciałem rzekę

całą wzdłuż na własnych nogach.

 

Poczyniłem nawet plany

o długości owej rzeki

ale nim ruszyłem w podróż

to zaczęły się przecieki.

 

Kumpel rzekł to koleżance

koleżanka dla kumpeli

dzięki poczcie pantoflowej

wszyscy o tym wnet wiedzieli.

 

Wiedza cechą jest przydatną

każdy ją wykorzystuje

nawet ja miast brodzić rzeką

to wyprawę opisuję

 

bo choć mi nie wypaliła

to nie będę się użalać

ani od niej uzależniać

ale muszę sobie nalać.

 

Rum koloru jest ciemnego

by odróżnić go od myszek,

którym mleka dam białego

nie za dużo, bo kieliszek

 

w takim oto towarzystwie

jak wilk morski pyknę z fajki

a ten wierszyk jak i inne

powędruje między bajki.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Henryk_Jakowiec Zostaw nowe, niezbadane,
                                    bez efektu - masz kaszanę.

                                    Łazić trzeba przetartymi
                                    by ze wstydu się nie ślinić.

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Henryk_Jakowiec Więc się Heńku utop w beczce
                                    piwem jasnym napełnione,
                                    lżej Ci będzie iść do nieba,

                                    lecz życzenie masz spełnione.

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Henryk_Jakowiec Może lepiej głową w górę,
                                    aby płynniej oddech łapać,

                                    bo inaczej lepszy sznurek,
                                     albo mniejsza nieco flasza.
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Henryk_Jakowiec Popijawa z gębą na dnie,
                                    tak jak Pawlak ważył bimber,

                                    bo jak możesz siurkiem chłepcz,

                                    grdyka stara wszystko przyjmie.
 

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Henryk_Jakowiec Piankę piwko Heńku niesie,

                                    ponad miarę... denerwuje,
                                    dmuchnij to to razem z Grzesiem

                                     tej okazji nie popsujesz.
 

Miłego dnia życzę.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@corival Damy święte...  nie daj Boże,
                   mają wszystko, co im stworzę?
                   Wypożyczę...  uff, Brada Pita,

                   tylko gdzie, niech nikt nie pyta.
 

Cori masz kondycję maratończyka. Zobacz Henio spuchł, żona go wygoniła na zakupy.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@corival Nie odstali...  moja miła,

                   bo to tylko jedna chwila,

                   tu śniadanie, zaś obiadek,
                   czyś Ty Cori dziś niejadek?

 

Pozdrawiam, a w rozdziale mam swój wkład, obiad z Tobą będę jadł.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • .              Rozdział szósty      - Wię... zy? - wyjąkał własciwie już były wielki mistrz, bladością oblicza zbliżony do barwy swojego zakonnego płaszcza. Sam nie wiedział, czy pobladł bardziej ze wstydu czy z wściekłości.     - A tak: więzy - potwierdził mu Jezus. - I powróz na szyję - zwrócił się do Zawiszy, ten zaś bezzwłocznie skinął na giermka.     - Jakże to tak, Panie? - Ulryk, prawie całkowicie poddawszy się w duchu, usiłował zaprotestować chociaż resztką godności. - Na powróz jak... jak chłopa? Mnie...? Pasowanego rycerza wysokiego rodu?... Jakże to, powtórzył - Przecież nie godzi się tak... Rycerski obyczaj... prawa... honor wreszcie.    - Także to - teraz Jezus powtórzył swoje słowa równie nie znoszącym sprzeciwu tonem. - Ty i twoi współbracia deptaliście honor i godność pojmanych polskich rycerzy, traktując ich w taki właśnie sposób. A bywało, że w dużo gorszy: z całą pomysłowością waszego okrucieństwa. Dość będzie przypomnieć los Juranda ze Spychowa, na którego kaźń sam wyraziłeś zgodę w sekretnie przesłanym liście. W tym samym, w którym wcześniej pozwoliłeś Danveldowi na całą intrygę uprowadzenia i gwałtu na jego córce. Nawet nie próbuj otwierać ust, by rzec, że nie pamiętasz - Mistrz Mila i Gabr'I'eli uprzedził Ulryka tak samo chłodno i z taką samą jak poprzednio stanowczością.     Słysząc to wszystko, Zawisza Czarny sięgnął powolnym ruchem do rękojeści miecza. Położył na niej dłoń i, zacisnąwszy, a ledwie nad sobą panując, zaczął go zwolna wydobywać.    - Zabiję go, Panie - wyrzekł swój zamiar równie wolno. Równie pobladły niczym były, jako napisało się, wielki mistrz. - Jurand był mi przyjacielem, a Danusia chrzestną. O honorowych więzach stanu rycerskiego nie wspomnę. Ni o obowiązku pomsty. Zabiję. Muszę. Mogę, Panie? Ale honorowo. W rycerskim pojedynku - spojrzał pytająco na Jezusa, a w oczach gorzały mu płomienie.     - Honorowy - pojedynek?? - powiedziała Gabr'I'ela, podchodząc. - Jemu - podniósłszy głos wskazała na Ulryka - oddawać lub okazywać cześć?? I - jakikolwiek szacunek?? Mistrzu: przecież to łotr, co się zowie! Wiarołomca, fałszywiec i pośrednio gwałciciel! Zabierz mu - zwróciła się do Zawiszy - pas na znak utraty przynależności do stanu rycerskiego!    - Nie godzien jesteś - odpięła od pasa miecz świetlny - umierać stojąc! Na kolana, już! - szarpnęła silnie sznur, zadzierzgnięty pętlą na szyi von Jungingena, po czym aktywowała energetyczną klingę i zamachnęła się do ciosu.    - Poczekaj, mój padawanie - Mistrz powstrzymał ją w ostatniej chwili. Celowo, aby Ulryk zdążył zakosztować strachu. - Zawisza Czarny ma przecież pierwszeństwo.    Gabr'I'ela wzięła głęboki oddech. Po czym opuściła miecz, nie dezaktywując wszak świetlnego promienia. Pobłyskującego złocistością jak jej włosy.    - A ja?! - zapytała tylko trochę spokojniej. - Mistrzu?    Zapytany rozłożył ręce czytelnym gestem.     - Cóż, mój padawanie - uśmiechnął się lekko - czy jest dla Mnie jakimkolwiek kłopotem sprawić, by ówże umarł trzy razy? Dziś dwa razy i po raz trzeci za pewien czas?     Słuchający Go uważnie Zawisza Czarny, nie czekając na chociażby jedno dodatkowe słowo, dopełnił zemsty precyzyjnie wymierzonym ciosem.        Voorhout, 7. Listopada 2024  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Szczególne, że połowa policji chora na grypę zatem będzie luźniej niż zwykle, a na niebie kolorowo.     Dziękuję za przychylne słowa i polubienie.   Starałem się dostroić do otoczenia, a bycie w harmonii z klimatem to dla mnie dość naturalne. Czuję prąd i lubię z nim płynąć, choć to dziś nie modne. Indywidualizm jest trendy.
    • @Ewelina ja to śmigam, nie poczuję nawet tego:)
    • @Ewelina dziękuję za piękną opinię:)
    • @Rafael Marius Bardzo ładne, podlane jesiennym klimatem melancholii. Lubię.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...