Moje myśli

[corival]

Węzeł gordyjski

pętlą jest tajemną,

kryje pod sobą

moc ukrytych zamków.

 

Żółta pieczęć – wstęga,

wiatrem i powietrzem

jak pyłek lekka,  

subtelności pełna. 

 

Niebieska nader ciężka, 

ziemi odpowiada, 

spokojna jej stałością, 

niemal niewzruszona. 

 

Inna, fioletem błyszcząca, 

ognistą falą pulsuje. 

Żywiołowa w reakcjach, 

nieprzewidywalna. 

 

Ostatnia pieczęć, zielona, 

szmaragdowa woda, 

pełna nadziei na przyszłość, 

emanuje życiem. 

 

Chcesz dotrzeć do sedna, 

odkryć co pod nimi? 

Zdobyć skarb ukryty?

Zdjąć musisz okowy. 

[Jo Shakti]

Cztery żywioły w Tobie drzemią? ;) jak zwykle, urzekający wiersz. Pozdrawiam

[Annuszka]

Pięknie spuentowana poetycka refleksja

[corival]

@Jo Shakti Coś tam w sobie zauważam ;) Lepiej niech to będzie coś skromniejszego niż żywioły, bo mnie rozniosą. Dziękuję za identyfikację bardzo odpowiednią i pozdrawiam :)

@Dag To bardzo wysoka ocena, tym bardziej od Ciebie Dag. Najwyraźniej nie jest z tym wierszem najgorzej. Pozdrawiam :)

@Annuszka Bardzo dziękuję za wizytę. Pozdrawiam :) 

[Leszczym]

@corival nareszcie łakomy kąsek metafor o sobie;)) Ładne i dobrze napisane - moim zdaniem;)

[corival]

@Leszczym Takie kąski będą chyba rzadkie... chociaż, byłam pewna, że nie potrafię. Zobaczymy ;)

Dziękuję za odwiedziny, pochwalę. Pozdrawiam :)

[corival]

@SennekCieszę się, że się spodobało. Pozdrawiam również :)