Samotność w blasku

[Arsis]

gdzieś tam

nade mną

migoczące słońce

w prześwitach

 

szelest kasztanów

kwiatów upojenie

drgający w źrenicach

perlisty szmer strumienia

opadająca płetwą

srebrnej ryby strzała

 

czyjeś cienie i kroki

gwar rozkrzyczanych dzieci

motyl chwytający skrzydłami

westchnienia upalnego lata

 

na palcu – biedronka

łaskocząca odnóżami

wzlatuje znienacka

zostawiając po sobie

słodkawy zapach owadziej limfy

 

w smugach światła

roześmiane twarze

uważne spojrzenia

przyśpieszone oddechy

 

stłumione szepty

nieostre widma

przeszłego czasu

piaszczyste ścieżki

 

para zakochanych

trzyma się za ręce

podąża żwawo

grupa biegaczy

 

unoszą się w powietrzu

mydlane bańki

na patykach

cukrowa wata

 

moje zakurzone buty

nogawki spodni

szpecą ten obraz

sprawiają wrażenie brudu

 

muszę odejść

zniknąć

usunąć się z drogi

rozpędzonemu życiu

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-05-16)

 

 

 

Edytowane 16 Maja 2021 przez Arsis (wyświetl historię edycji)

[Jo Shakti]

Przeniosłeś mnie w to miejsce... uwielbiam takie popołudnia z dziećmi, które w porównianiu z codziennością wydają się być błogim snem... harmonia, wszystko na swoim miejscu... pozdrawiam ;)

[Sylwester_Lasota]

Całkiem niezły tekst. Mam kilka uwag, ale nic krytycznego, więc zatrzymuje dla siebie ;)

Pozdrawiam serdecznie :)

[Annuszka]

Bardzo obrazowo, wymownie...