„NIEBO” sp. z o.o.

[huzarc]

Pytam - co ja tu robię? Za jakie to grzechy?

Przyszło mi bez zachwytu być teraz syndykiem

masy upadłościowej - „Nieba” spółki z o.o.

Zatem z ograniczoną odpowiedzialnością

czynię tą wymuszoną przez zimną logikę

sądu powinność. Zerkam na księgi bilansów,

rozchody i przychody. Śledzę ślad ołówka

na marginesach, one mówią mi najwięcej,

one zatartym kształtem kamuflują prawdę.

 

Udziałowcy tej spółki Bóg i Szatan – milczą.

Ale żyją z dywidend na dalekich wyspach.

Mają monumentalne wille przez nas zwane

Świątyniami, co więcej jeszcze im potrzeba?

Chociaż są nieuchwytni, pamięta się o nich.

Pisma, supliki, skargi, powrotne awiza

znajdują adresatów, choć są bezskuteczne.

 

I zarząd przymusowy zniosą. To ich troską

nie jest, tylko zmartwieniem chciwych wierzycieli,

że mają bez pokrycia weksle na nadzieję,

a wiarę żyrowaną długiem nihilizmu.

Cyrografy zostały w sejfach prokurentów

szczelnym kluczem zamknięte i spod egzekucji

są wyjęte, jak aport wniesiony w udziałach.

Groza piekła, kotły i instrumenty męki.

Cukierkowy sen raju i anielskie skrzydła.

 

Popyt chybił podaży - prosta buchalteria

sumienia, co naiwną rozterką rozmywa

kontury życia w strachu, gdy poczucie śmierci

kredytuje po kursie lichwy pośpiesznie czas

jego końca, sumiennie wyliczając procent

od każdej krótkiej chwili wyrwanej z wieczności.

Ona bez żadnych innych spółek trwa samotnie.

 

 

[M.A.R.G.O.T]

@huzarc "odważny wiersz" i pełen prawdy... Ach...

Pozdrawiam

[GrumpyElf]

@huzarc Genialny pomysł na wiersz i fajne wykonanie, które podkręciło mi własne rozważania. 

[Czarek Płatak]

Kapitalna ta nieziemska bankowość. 

Warto dodać, że owi udziałowcy mają spory dług u ludzi, bez których ich istnienie pozbawione by było sensu. 

Osobiście nie wierzę, że spłacą

[[email protected]]

@huzarc A gdzie jest spółka - "Piekło",
                   aż mnie w krzyżu zapiekło.
                   Diabli drogę nam tyczą,

                   ku więziennym pryczom.
 

Pozdrawiam Huzi, aż tak daleko musiałem zajrzeć. Ale nie żałuję.