Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Rozumiem, że ktoś odchodzi z portalu i zabiera (kasuje) swoją zawartość.

 

Rozumiem, że ktoś co jakiś czas robi remanent i kasuje część słabszych swych (w swoim odczuciu :)) utworów.

 

Rozumiem, że kogoś raz czy dwa poniosły nerwy i pokasował.

 

Ale nie rozumiem notorycznego kasowania. To po co taką osobę komentować jak i tak zaraz to zniknie...

Opublikowano

@iwonaroma  ja co jakiś czas kasuję swoje wiersze, a więc Twoje słowa odnoszą się między innymi do mnie. Skąd takie zachowanie? Problemy emocjonalne. Niemniej przepraszam wszystkich, którzy mnie odwiedzali i poświęcali swój czas na komentarze pod moimi wierszami. Jeżeli to nie wystarczy zainteresowanym - zabijcie mnie...

Żart oczywiście, bo chciałabym jeszcze pożyć na tym pięknym łez padole ;)))

Pozdrawiam serdecznie wszystkich :) Jesteście fajni ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

;)

 

;) albo gorszym ;)

 

 

 

 

 

 

 

Wojtku :) 

Nie pisałam o dybach i chłoście tylko o zasadności komentowania tekstu, który po godzinie, najdalej - dniu, znika.

Wiesz, że do Ciebie 'piję', bo właśnie Ty tak robisz. Nie czynię Ci zarzutu tylko autentycznie mi szkoda, że tak świetne limeryki Twojego autorstwa zaraz znikają... 

 

 

 

 

Och, fun... Ty to tak od razu krańcowo ;) 

 

 

 

Vanilio :) O Tobie nie pomyślałam :) może za rzadko do Ciebie zaglądam... :)

Co jakiś czas to znaczy po godzinie od razu kasujesz? Szkoda.

Też jesteś fajna :) I również serdecznie pozdrawiam.

 

 

 

 

 

Bo Ty jesteś Marku niespotykanie tolerancyjnym człowiekiem :)

Również zdrówka

 

 

 

 

Serdecznie Cię Wojtku pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Halinka vs Aldona

 

Dlaczego wyrywasz kwiaty, które nie tak dawno posadziłeś?

- Halinko, korzenie są chore, nic z nich nie będzie.

 

Za dziesięć minut przechodzi Aldona.

Patrzy zdziwiona, o nic nie pyta, idzie i krzyczy: Nerwowe ruchy... Nie rozumiem ludzi... Nerwowe ruchy...

 

Iwonko, autor ma do tego prawo. Tak jak Ty masz prawo, niekomentowania tych tekstów, które podejrzewasz, że mogą zostać usunięte wraz z twoim cennym komentarzem.  

 

"Nie rozumiem ludzi"

 

Myślę, że gdy nie rozumiemy zachowań ludzi, najlepiej jest zapytać bezpośrednio człowieka, którego zachowanie nas zaintrygowało.  To, ze względu, że info będzie ze "źródła". Druga sprawa, ktoś inny, może robić to samo z innego powodu. Dobrze jest szukać odpowiedzi u źródła i pewnie tak by wypadało. Pozdrawiam :)

 

 

Opublikowano

@iwonaroma Najpierw Iwonko trzeba być surowym dla siebie, a dopiero później dla innych, to jest jego dorobek artystyczny i może z nim robić co chce. Na Beju czytałem podobną opinię niejakiej Krzemanki, czyżby echo poniosło.
 

Pozdrawiam Iwono, miłego dnia.

@iwonaroma Iwonko mam propozycję, wywrzyjmy presję na Adminie, aby wraz z usunięciem wierszy znikały wszystkie serca, jak na innych portalach punkty, tutaj tak nie jest i dziwię się dlaczego?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Nie napisałeś, że wiele razy Cię chwaliłam, ale tego nie widać bo pousuwaleś swoje teksty :(

 

 

 

 

 

Fun ;) nie masz rozeznania całej sytuacji. Otóż pytałam Wojtka o to bezpośrednio, ale zignorował moje pytanie i nie odpowiedział. 

Wiem, że ma prawo ale i ja mam prawo. To jest Hydepark i nie takie rzeczy my tu widzieli ;)

 

 

 

Na Beju nie przebywam. 

A ja jestem surowa? ...

Może i jestem saute, to całkiem możliwe :)

Ok, jak Wam to nie przeszkadza to zamykam temat, po prostu będę surowa indywidualnie ;)

I oczywiście pozdrawiam, również milego 

Opublikowano

@iwonaroma 

 

Jakby co, to mnie akurat nie zdenerwowałaś :*

 

Przeciwnie - uważam, że to bardzo nieładnie i niekulturalnie usuwać tekst w którym ktoś zaznaczył 

 

swoją obecność, a przede wszystkim poświęcił temu komuś swój czas. Tym bardziej gdy dodał dobry

 

merytoryczny komentarz, dzięki któremu początkowy „zarys” tylko zyskał, a Autor skorzystał z tej. „pomocy”.

 

Mnie s trafił ów despekt nie raz i nie dwa. Nawet niedawno jeden z Autorów po prostu wywalił

 

wszystkie teksty, w których wielokrotnie pomagałem mu np. zachować układ wersów, rytm, średniówkę,

 

po czym już bez (nie tylko moich) poprawek ale i innych komentarzy wstawił je (poprawione) po raz kolejny.

 

Co do komentarzy negatywnych lub „zawstydzających”, wiem, że mogę licz na szczerą i mocną chłostę,

 

bo faktem jest, że często takie wrzucam. Uwaga i wrzucał będę nadal, głównie z powodów gramatyczno-

 

ortograficznych. Nawet, jeśli Parlament Europejski uzna to zjawisko za wykluczające, stygmatyzujące

 

czy inny bzdurny nowomodny bzdet. :)

 

Rozumiem, że boli, trudno – wystarczy się trochę bardziej przyłożyć lub zajrzeć do słownika.

 

Ale nie wyrzuca się gości z domu, że przypomnę pewną „Kwokę” J. Brzechwy.

 

 

PS

 

Jasne, że każdy ma prawo wywalić, z tym że wywala czasem przy okazji "dusze", ale i złości innych

 

zawarte w komentarzach.

 

Pozdrawiam.

Opublikowano

@jan_komułzykant Janku tak się zastanawiam, co jest ważniejsze mój wiersz czy komentarze do niego, które się pisze niejednokrotnie z różnymi intencjami. Np: aby komuś dowalić /są takie/, bo za wysoko główkę podnosi, aby kogoś nauczyć sylabiki /sam takie pisałem/. Ale wybacz do głowy by mi nie przyszło aby jakikolwiek komentarz wynosić ponad wiersz, to jest totalne nieporozumienie. To tak jakby autora tekstu w gazecie, cenić niżej od korektora, reżysera czy autora sztuki teatralnej niżej od suflera. Nieistotne jest że w naszym przypadku, ci co piszą są zarazem komentatorami, ale niech swoje dwie role traktują całkiem odrębnie.
 

Pozdrawiam pięknie.

Opublikowano
Trochę się nie rozumiemy. Nie twierdzę, że komentarz jest ważniejszy od utworu, tego nie napisałem.
Chodzi mi bardziej o zachowanie pewnej kultury "portalowej", a nie wyolbrzymianie wartości komentarzy.
Jednak, że komentatora należy szanować powinno się wiedzieć, podobnie jak gościa w domu i to
zarówno kiedy chwali, jak i wtedy gdy gani - bo być może ma rację. Można oczywiście
się spierać i wmawiać gościowi, że kotlet nie śmierdzi, mimo iż ewidentnie nie chce go do pyska włożyć,
ale przecież go nie wywalimy za to za drzwi... ;D
Prawda jest taka, że czasem czegoś "nie widzimy". I inne spojrzenie trochę skraca nam piedestał
ale wyrównuje formę. Nieomylnych wtedy odpuszczam. Szkoda atłasu.
Ja wiem, że są Autorzy, którzy "nie znoszą żadnej krytyki" i się potrafią "obrazić",
brzydko zignorować, albo właśnie "wywalić", bo ucierpiało ego, chociaż gdyby się naprawdę zastanowili... :)
Nie znaczy. że wszyscy to robią z powodu ego. Po prostu wywalają i już.
Bo mogą. ;)
Pozdrawiam Grześ.
Opublikowano

@jan_komułzykant Jak ma rację komentator to wiersz usuwam, przecież chyba o to mu chodzi aby złego na portalu nie było. Janku błądzisz. Zapominasz że komentarz zawsze będzie tylko komentarzem, czymś pomocniczym, uzupełniającym, ale nie można go zamiast wiersza stawiać na piedestał.

@iwonaroma Iwonko ważne jest to że każdy kto chce przeczyta komentarz i wyciągnie własne wnioski, ale żeby je tylko trzymać dla samego zaspakajania ambicji komentatora, tego nie rozumiem, to stawianie bryczki przed koniem.

Opublikowano (edytowane)

@[email protected]  "przecież chyba o to mu chodzi aby złego na portalu nie było"

 

Można coś skrytykować jednocześnie nie uważając, że powinno być skasowane.

Nawet słabszy utwór ma wartość historyczną, pokazuje rozwój i różne próby autora i może wraz z komentarzami czegoś nauczyć.

Edytowane przez Jakub Adamczyk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie lubię takich "kategorycznych" stwierdzeń Grzegorz, bo najczęściej mnie śmieszą.

Dlaczego? Bo zwykle nie są do końca przemyślane.

Ale ok - niech Ci będzie. Być może i błądzę, z tym, że podobno "ludzką rzeczą jest błądzić", ale...

nie wyrzucam, nie palę, nie niszczę - książki, rzeźby, obrazu - autora, z którym się nie zgadzam,

albo z którym mi nie po drodze. Swojego też nie, bo można oddać na aukcję, oddać temu komu pasuje.

Czy przypadkiem, wyrzucając czyjąś myśl, spostrzeżenia, uwagi, nie przyznajesz racji komentatorowi,

zarazem obrażając go? Toczył przecież z Tobą zażartą dyskusję, wymienialiście poglądy, to nic nie znaczy?

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • bawię się AI, wersja klasyczna tego tekstu z chata gpt brzmi:    Gdy życie było szorstkie, twarde, i niosło ciężar dni nieżartych, dziś pragnę tylko iść w jedwabiu, bez blizn, bez chłodu, bez rozkazu.   Jedwabne myśli snuć w poranki, wstążkami wiązać włos i wianki, nieść w sobie lekkość, jak motyle, co znów zaplatają mi chwile.   Mów do mnie czule, szeptem błogim, jak słońce – miękkim i łagodnym. Niech promień spływa po mej duszy, co w cieniu stała, w milczeniu, w suszy.   Wystaw mnie, świecie, wprost na słońce, niech wiatr otuli mnie – gorący. Weź mnie na ręce – jak swe dziecię, chcę znów pokochać życia kwiecie.   I wersja eksperymentalna:    szorstkość   (już była zbyt wiele)   teraz:   jedwab.   chodzę miękko myślę wstążką rozpuszczam włosy   i idę   lekko   mów   nie krzycz nie twardo nie jak beton,   lecz jak   słońce przez firankę   rozświetl mnie   (od środka)   wystaw mnie – nie na próbę   na słońce   rozpuść mnie   w tym ciepłym wietrze   przytul, świecie jak się tuli   coś delikatnego   jeszcze nie całkiem gotowego   do życia   ale już chcącego   żyć.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - miło że fajny - dziękuje -                                                                 Pzdr.serdecznie.
    • Roman Lipiec ps. Adam   "By nikt nie zapomniał, po co to zrobiliśmy"          
    • Bo tej krwi żal...*             Powstanie Warszawskie było potworną zbrodnią, a jego wybuch: bezsensownym - marnowaniem polskiej krwi i co roku przypominam własny tekst z - "Myśli Polskiej" - ze zmienioną datą rocznicy - robię to również teraz, aby nie wchodzić w jałową dyskusję...             Mija osiemdziesiątą pierwsza rocznica powstania w Warszawie - to jeden z najbardziej tragicznych rozdziałów naszej - historii polskiej - na bezsensowną śmierć, kalectwo i obłęd - poszło wtedy czterdzieści tysięcy żołnierzy - w tym najbardziej ofiarni i najlepiej wykształceni - młodzi Polacy i zginęło dwieście tysięcy naszych rodaków, a stolicę zmieniono w kupę trupów, zgliszczy i gruzów.             I przepadły skarby kultury narodowej - zabytki, infrastruktura, przemysł, księgozbiory i archiwa, otóż to: powstanie lepiej spełniło polityczne cele - Adolfa Hitlera.**             Z punktu widzenia historycznego jest ono błogosławieństwem, że Polacy to robią - po sześciu tygodniach wyjdziemy z tego, a po tym Warszawa - stolica - głowa i inteligencja byłego już - siedemnastomilionowego Narodu Polaków będzie zniszczona - Narodu Polskiego, który od siedemset lat blokuje nam Wschód i od czasu pierwszej - Bitwy pod Tannenbergiem - leży nam na przeszkodzie i wówczas: historycznie - polski problem nie będzie już wielkim problemem dla naszych dzieci i dla tych wszystkich - co po nas przyjdą, ba, nawet już dla nas - ten polski problem...             I tak właśnie - radośnie meldował Adolfowi Hitlerowi - Heinrich Himmler.***   Po 63 dniach walk Warszawa padła. Zamiast jakiejkolwiek analizy, zadumy i wyciągania wniosków znów będzie patriotyczne bicie piany. Gdzie są ci wszyscy fetujący 1 sierpnia rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, 3 października w rocznicę kapitulacji? Jaki był polityczny i militarny sens tego Powstania? Jaki był jego cel i czy mogło ono cokolwiek Polsce dać? Przy uroczystych obchodach jego tragicznej rocznicy znów powtarza się jałowe pretensje do Stalina i twierdzenie, że nastroje były już tak rewolucyjne, iż nie dało się tego wyhamować i rozkaz do powstania musiał paść. Ale czyż aż tak trudno było ówczesnym analitykom przewidzieć jak może się zachować i jak zachowa się Stalin? Dokładnie wiedzieli jaka jest optyka ZSRR i co jest celem nadrzędnym. Słyszę wspominki że liczyliśmy na większą pomoc Anglików. Naprawdę? Dlaczego nie wyciągnięto wniosków z wiarołomnej postawy aliantów w 1939 roku, tylko znów naiwnie postawiono wszystko na jedną kartę? Czy w ogóle coś robiono, aby gorące serca i głowy studzić i wlewać do nich więcej rozsądku? Gdzie była wtedy praca polityczna ówczesnego kierownictwa i dowództwa? Ile był wart „rząd londyński”? Nie sprawdziły się ówczesne elity. Umiały tylko ulec romantycznemu nastrojowi ulicy. Odpowiedzi na te pytania dostarcza zresztą i dzisiejszy stan świadomości Polaków, który wciąż jest w ogólnym zarysie do tamtego podobny. Tamte elity mają kontynuatorów na dzisiejszej scenie politycznej. Obowiązuje od wielu lat schemat irracjonalnej nienawiści do wszystkiego, co ze Wschodu, i wciąż ta sama naiwna wiara w automatyczną pomoc z Zachodu. Wciąż to samo kretyńskie przekonanie, że tam wymusimy jakąś wdzięczność, albo że mamy tam obowiązek przynależenia. Idiotyczne są deklaracje polityków, że tym powstaniem coś udowodniliśmy światu i sobie. Skandaliczne są wypowiedzi mówiące o tym, że dzięki powstaniu być może uniknęliśmy losu którejś z republik ZSRR. Zapomnieli ówcześni przywódcy i dzisiejsi nie pamiętają przestrogi Romana Dmowskiego: „Bytu Polski ryzykować, jej przyszłości przegrywać nie wolno ani jednostce, ani organizacji jakiejkolwiek, ani nawet całemu pokoleniu. Bo Polska nie jest własnością tego czy innego Polaka, tego czy innego obozu, ani nawet pokolenia”. Powstanie Warszawskie na długo pogrążyło nas jako naród w kadrowej i moralnej niemocy. Henryk Sienkiewicz pisał że „krwi nie żal, byleby na marne nie szła”. Ale tej krwi żal. Żal, bo przelana na daremnie w imię romantycznych bzdur wciskanych młodym ludziom przez nieodpowiedzialnych polityków. Nie wystarczy znicz i pamięć – tę ranę trzeba rozdrapać i wyciągać wnioski. Czasem trzeba umierać za ojczyznę, ale ważniejsze by mądrze dla niej żyć. I aby więcej nie powtarzać tych niewybaczalnych błędów trzeba promować trzeźwy patriotyzm i uczciwe myślenie o polityce. Chwała dzielnym Powstańcom – tym z AK, AL, BCh, NOW i NSZ. Hańba sprawcom tragedii. Na koniec trzy opinie o powstaniu w Warszawie: Paweł Jasienica (1909-1970) miał rację „Powstanie Warszawskie było skierowane militarnie przeciwko Niemcom, politycznie przeciwko Rosjanom a faktycznie przeciwko samym Polakom”. Prof. Wiesław Chrzanowski (1923-2012) pisał – „Wywołanie Powstania jest karygodną zbrodnią, za którą ponoszą odpowiedzialność pewne polskie ośrodki. Tak te wypadki ocenia polskie społeczeństwo, tak wyglądają one w rzeczywistości. Winni muszą ponieść odpowiedzialność”. Prof. Jan Ciechanowski (1930-2016) stwierdził: „Powstanie zakończyło się straszliwą klęską, katastrofą i ruiną, która nie dotknęła żadnej innej stolicy w Europie od czasu najazdu Hunów na Rzym. 200 tysięcy ludzi zginęło, 500 tys. wygnano i skazano na poniewierkę. Miasto zrównano z ziemią. To największy błąd popełniony przez dowództwo AK.”   Źródło: Myśl Polska  Autor: Łukasz Jastrzębski   *zrobiłem drobną edycję - treść bez zmian    **to austriacki malarz żydowskiego pochodzenia    ***to Niemiec - notoryczny narkoman i umarł z przedawkowania morfiny 
    • @andrew Warszawo ma... Dziś ONA nie potrzebuje łez,  tyłko rozsądku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...