Niezapominajka

[corival]

W ramach informacji... jest to garść starożytnej symboliki kwiatów.

 

 

Umarli? Nie na zawsze. 

Kochające serce niezaspokojone, 

nie może zniknąć bez śladu. 

Wiatr porusza, szepce... 

 

Czerwone jak krew anemony, 

jesienne, kwietne makaty, 

wijące ciała na wietrze, 

niosące smutek ukochanej Pani. 

 

Drobniutkie fiołki pełne namiętności. 

Utracona, niespełniona miłość 

przyćmić zmysły może. 

Z krwi szaleńca skromne kwiecie. 

 

Żółte kręgi słoneczników 

z niesłabnącym zachwytem 

adorują boskie oblicze słońca. 

Wzgardzonej kobiety miłość utrwalona. 

 

Purpurowe grona dzwonków, 

poświadczają boskie uczucie. 

Przypadek pokierował ręką... 

krew hiacynta pulsuje co roku. 

 

Nikogo nie darzył miłością, 

ukarany kochaniem bez kochania. 

Zachwycające odbicie pochłonęło, 

rozpłynęło ciało i biały kwiat wyrósł. 

 

Co roku na nowo zdobią, 

darzą urodą i niosą przesłanie: 

nawet bolesna, pełna cierni miłość 

jest piękna i warta poświęcenia. 

 

[Stracony]

@corival Czytać Twój wiersz siedząc na starej ławeczce wśród dopiero co rankiem otwierających się kwiatów. Czysta poezja, pięknie ...

[corival]

@Stracony Dziękuję :)