Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rymy Częstochowskie

Dekaos Dondi
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dekaos Dondi

Dekaos Dondi

Opublikowano
Opublikowano

               

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ryby lubię częstochowskie

chyba rymy choć nadmorskie

oczywiście głupio rzekłem

mózg ja sfajczył i przypiekłem

 

już mi ostygł znowu piszę

co tam w myślach mych usłyszę

o tych rymach cudnych ładnych

ani trochę nie szkaradnych

 

dzisiaj w kosmos wyślę wiersze

a zaś później jeszcze jeszcze

żeby obcy oniemieli

o tych cudach nie wiedzieli

 

że tę zdolność w genach mamy

na portalach wyrastamy

jak te grzyby my poeci

każdy z nas poezją świeci

 

o tym polu co spowite

flaszką żyta ciut zakryte

i słoneczku co znów wschodzi

życie blaskiem swym osłodzi

 

o nas samych z tej planety

tutaj różne są podniety

durne szare i radosne

lecz nie zawsze mamy wiosnę

 

podcinamy naturalnie

co nie trzeba kiedyś spadnie

a my razem jak te spady

wtedy już nie damy rady

 

i o dziurach co ktoś kopie

może wpadniesz do nich chłopie

nie mam czasu mój kolego

właśnie kopię dla trzeciego

 

są też grzmoty oraz burze

każdy swoje ma podwórze

na nim tańczą jego prawdy

tak uważa tancerz każdy

 

tu kamieni wór zalega

żeby rzucić kiedy trzeba

lecz ozdobić napowietrznym

częstochowskim rymem pięknym

 

ufoludek rzewnie płacze

ślicznych rymów nie zobaczę

ech ludziska dupy dali

takim wielkim tacy mali

 

ziemia jakoś dźwiga ludzi

ale kiedyś jej się znudzi

choć kosmici wrzasną chcemy

już im wierszy nie wyślemy

              

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Dusza jak wiatr

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Emilie Eve Stahl To wiersz, który porusza, jest czysty i uczciwy w swoim tonie. Czyta się go jak oddech, nic w nim nie zgrzyta, nic nie razi. To poezja wewnętrznego światła. Pozdrawiam.
    • huzarc
      Epifania

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Berenika97 To bardzo dobry, dojrzały i konsekwentny wiersz, subtelny, zmysłowy, ale nie banalny, bardzo duchowy, lecz nie religijny wprost. Ma w sobie mistyczną intymność, która bardzo przemawia do nas.
    • viola arvensis
      Dusza jak wiatr

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Emilie Eve Stahl bardzo mi się spodobał Twój wiersz, niecodzienny temat - dusza... Zamyśliłam się trochę a nie powinnam, bo siedzę w pracy nad dokumentami :)  Ale to akurat dobrze świadczy o wierszu :)   Pozdrowienia serdeczne. 
    • Simon Tracy
      Epifania

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Lubię czytać tak sensualną poezję. Choć zupełnie jej nie rozumiem ani nie potrafię wczuć się w jej klimat.
    • Migrena
      Kraj pożyczonych snów

      Przez Migrena · Opublikowano

      Miasto pulsuje jak rana pod plastrem ciszy, a my - obywatele oddechu na raty - uczymy się żyć między reklamą a rachunkiem. Każdy poranek zaczyna się od długu wobec światła, które też już dawno nie świeci za darmo. Dentysta wierci w duszy przez ząb, czas kapie z kranu jak odsetki od bólu. Wiertło gra psalm o inflacji, a człowiek, ten zwykły, siedzi ze znieczuleniem w sercu i modli się, żeby znieczulenie nie przestało działać za szybko. W sklepach jabłka błyszczą jak monety, mięso patrzy jak urzędnik, chleb - święty chleb ! - leży na półce jak relikwia, bo nie każdego już stać na jego zapach. Masło zamieniło się w złoto, a woda - w rachunek sumienia. Na przystankach starcy czekają na autobus do lekarza, do grobu, do lepszego jutra - nikt nie wie, dokąd naprawdę jedzie ten kurs. Emeryt trzyma swoją marną emeryturę w słoiku po ogórkach na mieszkanie, w cukiernicy na lekarstwa, pod obrusem na życie. Chleb, mleko, ziemniak, a za dwa tygodnie kupi sobie ciastko za dwa pięćdziesiąt. Numerek w przychodni to dziś nowa forma modlitwy, bo ciało jest najdroższym kredytem, a empatia została wycofana z obiegu jak stary banknot o zbyt ludzkiej wartości. A oni - ci z góry, z marmuru i telewizji - śpią w fotelach zrobionych z cudzych pleców, piją szampan z ludzkiego potu, w kupionych z KPO jachtach i solariach dla kochających inaczej. Śmieją się ustami, które nigdy nie jadły taniego chleba. Ich słowa są jak ryby z martwej rzeki - pełne śluzu i obietnic, które gniją w powietrzu. Karmią się ciszą tłumu, tańczą na ruinach zamkniętych fabryk jak na weselu po pogrzebie. Złoto błyszczy im w oczach jak łzy ludzi, których nigdy nie spotkają. Każde ich zdanie - tłuszcz na języku, każdy gest - ość w gardle narodu. A my? My chodzimy po sklepach jak po cmentarzach, czytamy paragony jak epitafia. „Tu leżał sen o lepszym jutrze” - pisze drobnym drukiem pod datą zakupu. Nawet na cmentarzach zaczęli liczyć metry - mówią, że teraz mają chować ludzi na stojąco, żeby taniej wyszło, żeby ziemia się nie marnowała. Bo nawet po śmierci trzeba umieć oszczędzać. Na ulicach ludzie mijają się jak duchy, z rachunkami w oczodołach, z sercami pełnymi VAT-u, z duszami sprzedanymi w promocji 2 za 1. Domowe grzejniki milczą jak skarbonki po opróżnieniu, dzieci śpią w czapkach, a dziadek zakłada kufajkę z czasów Jaruzela, bo historia znów wróciła w wersji ekonomicznej. Zimno gryzie w palce jak głód, co nie ma już zębów, a dzieci rysują słońce, żeby ogrzać kuchnię. Wieczorami miasto płacze neonami, a człowiek kładzie się w łóżku jak w trumnie z pościeli z wyprzedaży. Śni o świecie, w którym współczucie ma zasięg większy niż Wi-Fi, a władza nie pożera własnych dzieci. Rano znów wstajemy. Myjemy twarze w wodzie, na którą nas nie stać, śniadanie jemy z poczuciem winy, że jeszcze żyjemy. Potem wychodzimy - do pracy, do lęku, do ciszy, która jako jedyna nie zdrożała. Bo tu, w kraju pożyczonych snów, nawet Bóg musi płacić rachunek za gaz, żeby świeciło niebo.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...