Źródło

[corival]

Pośród traw, ziół wielu, 

migocze i błyska 

klejnotów moc wielka. 

Umyka w trawie,

przejrzystością wabi.

 

Stąd bierze początek 

pluskające zimno, 

niteczki radosne,

spływa po pagórku. 

Szuka chyba czegoś. 

 

Krystaliczny, wartki, 

wąziutki strumyczek, 

biegnie gdzieś przed siebie.

Cierpliwie zaznacza

ustaloną trasę. 

 

Drzew wreszcie dopada

bystra strużka dźwięczna. 

Pracowicie kręci,

na koniec znajduje 

cel krótkiej podróży. 

 

Nie taki już czysty, 

dość również leniwy, 

z grzywą zieloną.

Łypie dość ponuro 

wód łapczywy strumień.

 

Uroda zanika, 

choć nie ginie przecież. 

Brylantowa wstążka 

zmieszana, rozbita, 

zdąża ku północy.

Edytowane 11 Września 2024 przez corival (wyświetl historię edycji)

[Jo Shakti]

Barwny wiersz... tyle się w nim dzieje, a to pprzecież tylko strumyk... a może aż... ;) pozdrawiam 

[corival]

@Jo Shakti Źródło, początek rzeki :) Dziękuję za obecność i miłe słowa , pozdrawiam :)

[[email protected]]

@corival

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mój potok nazywa się "Srebrzanka"... siadam tam patrzę i piszę - to co widzę, to co słyszę, to co w duszy gra.
 

Pozdrawiam Corival, jakże monotematyczne nasze wiersze, ale jakże inne.

[corival]

@[email protected] Natura niby powtarzalna, a nigdy nie bywa monotematyczna. Sądzę, że nasze wiersze krążące gdzieś tam, wokół niej również takie nie są :) Ech, masz potok ... ja w tej chwili nie bardzo mam w zasięgu jakiś zaprzyjaźniony, ale pamiętam taki... i znam jego źródło :) Dziękuję za odwiedziny i wzajemnie pozdrawiam :)